Anti-vries buurman

Mijn buurman is niet van de winter. Ook niet van de zomer trouwens. Hij klaagt steen en been bij plus 25 graden. Ik doe dan gezellig met hem mee. Nee, geef mij maar de lente. Net niet te koud en niet te warm. Nu kan het vriezen en dooien, maar dat doet het in de lente beide niet.
De weerman heeft inmiddels al enkele malen vorst voorspeld. Het overvalt me een beetje, want het is nog maar herfst. In een flits denk ik aan mijn glijpartij met de fiets van afgelopen januari. Het gevolg: een paar gekneusde ribben. Nu rinkelen de alarmbellen op tijd; misschien toch maar met de auto naar het werk. Ik concludeer het tegen mijn zin. Veertig minuten fietsen met genoeg bruggen waar ik vanaf kan glijden en kanalen waar ik in kan glibberen is me net iets te risicovol met vorst aan de grond. Dezelfde tijd in de file staan, is ook geen fijn vooruitzicht, maar in ieder geval iets veiliger. En morgen maar eens kijken of er een goede busverbinding is naar dat nieuwe werk.
Op de parkeerplaats word ik geconfronteerd met het volgende winterse debacle. Niet alleen vorst aan de grond, maar ook vorst op de ruiten. Getver. Terug m’n huis in en zoeken naar een krabber in onze niet al te opgeruimde schuur. In de zoveelste bak vind ik eindelijk wat ik hebben moet. Mijn humeur is, met de buitentemperatuur inmiddels ook tot het nulpunt gedaald.
Op de parkeerplaats komen me wolken mist tegemoet. Nee zeg, niet óók nog míst! Voordat ik helemaal onder nul zak, zie en ruik ik dat niet de weersgesteldheid de oorzaak is, maar de auto van mijn buurman.
Zoals ik al concludeerde: hij is niet van de winter. En ook niet van het krabben. Hij heeft zijn krabber niet eens hoeven zoeken, aangezien hij in een opperbest humeur tegen me zegt: “Ik laat ‘m gewoon even stationair draaien, ik heb een hekel aan krabben”. Hij heeft in ieder geval zijn goede humeur bewaard en de aarde is weer een stukje opgewarmd…

Kijk eens op de website www.klimaatneutraalijsselstein.nl voor klimaatneutrale ideeën.

Marie-José de Zeeuw