Zelf op pad

Na het eten van een goed ontbijt en een lunchpakket te hebben gekregen dat niet te hachelen was, stapten we de grijze Nissan weer in, om op weg te gaan naar de parkeerplaats, waar de bus stond die ons naar het centrum van de stad Londen moest brengen, zonder het te begeven. Het bizarre is dat het eigenlijk maar een minuut of tien rijden was vanaf die parkeerplaats naar het centrum van Londen, maar door de enorme drukte werd het toch weer anderhalf uur.
Na dit busritje werden we afgezet bij de plaats van de eerste activiteit van de week, een theater genaamd The Globe, dat het toneel was van vele meesterwerken van William Shakespeare. Na de rondleiding door het magnifieke theater, moesten wij er zelf ook aan geloven. Wij kregen de kans om op dat podium te staan en ons even een ster te voelen. Hierna kregen wij van onze enthousiaste gids, tevens toneelspeler, nog wat lessen over toneel, en hoe je door middel van spraak je zelf nog overtuigender kon laten overkomen.
Na deze theatrale aangelegenheid was het eindelijk zo ver, we gingen de stad in. De opdracht was een soort van speurtocht, maar die opdracht verdween al snel in de prullenbak, letterlijk, omdat wij inclusief onze leraar, meer zin hadden om zelf de stad te gaan verkennen. Zo gezegd zo gedaan liepen wij door de stad, en kwamen wij inderdaad allerlei bekende gebouwen tegen. Het dieptepunt van de dag was denk ik wel dat de Big Ben in zijn volledigheid in de steigers stond. Het herkennen van de vorm van het gebouw was nog net te doen. Maar naast al de gebouwen gingen we ook nog even langs The National Gallery, een museum waar allemaal Van Goghs en Da Vinci’s hangen. Als klap op de vuurpijl bezochten we aan het eind van de dag nog een immense kathedraal, The Saint Pauls Cathedral. En na een kleine avondwandeling door de stad, omdat de bus aan de andere kant van de stad bleek te staan, zat de allereerste dag Londen erop, en konden we ons opmaken voor een nieuwe maaltijd bij ons gastgezin.

- Wordt vervolgd -

Bram Wijnholt