Oudewater huilt
Algemeen
88
keer gelezen
Daar stond ik dan. Met een bloemetje en een geschreven kaartje stond ik op de plek waar de driejarige Lars afgelopen zaterdag met zijn fietsje in het water terecht was gekomen en verdronken. De herdenkingsplek onder de imposante oude treurwilg werd alsmaar groter.
De grote boom leek zijn armen beschermend om de gebrachte voorwerpen heen te slaan. Knutsels door vele kinderhanden met liefde gemaakt, waxinelichtjes in de vorm van een groot hart, heel veel bloemen, kaartjes en knuffels vormden samen een waardige plek voor iedereen die dat wilde om afscheid te nemen. Een aantal bezoekers praatte wat met elkaar.
Een kind stond aan de hand van zijn moeder en vroeg wat er precies was gebeurt. Mijn gedachten stopten eindelijk van hun moeizame zoeken afgelopen dagen naar houvast en troost voor dit getroffen gezin. Onder de zwierige en treurige takken van de boom heerste nu rust. Het water in de sloot was donker maar kabbelde zacht en was zich van geen kwaad meer bewust. Langs het pad in de richting van het huis van het jongetje stonden flesjes met bloemen afgewisseld met waxinelichtjes. Het licht en de liefde vanuit zoveel harten van Oudewaternaren werd als vanzelf naar het ouderlijk huis gedragen. Zo mooi om te zien. Het was goed om er even te zijn. Voorzichtig zette ik mijn bloemetje tussen de andere bloemen in. Ik keek om me heen naar zoveel blijken van medeleven. Net als ik hebben anderen zich ook hopeloos en machteloos gevoeld bij zoveel verdriet dat een jong gezin kan treffen. Maar gelukkig zijn er hier heel veel manieren gevonden om het medeleven vorm te geven op deze bijzondere herdenkingsplek. In het gemeentekantoor is vandaag door de ouders en de burgemeester een condoleanceregister geopend. Een tafel met een foto van Lars en wat speelgoed vertellen zijn korte levensverhaal. Iedereen wordt uitgenodigd om zijn of haar meeleven te tonen. Want iedereen in Oudewater huilt mee.
Margreet Nagtegaal