Saai!

Sommige dagen zijn uitgesproken saai. In je agenda staan geen sprankelende afspraken en je doet wat achterstallige administratie.

Buiten is het grauw en grijs. De grijze lucht lijkt je emotieloos de hele dag aan te staren. Je kijkt naar de dartelende schaapjes in de wei, maar het helpt niet. Of maar heel even. Het grijs in de lucht lijkt ongenaakbaar de boodschap met zich mee te dragen dat het vandaag niet veel wordt. “Doe maar gewoon je ding en verder niet zeuren.” Je pakt een klusje op om op een site een leuke profielfoto neer te zetten. Ze moeten toch weten dat ze in mijn coachpraktijk méér dan welkom zijn? Na anderhalf uur klungelen met het systeem sta je in ieder geval stralend op het internet. De telefoon gaat. Een onbekend nummer op de display. Vol verwachting neem je de telefoon vriendelijk op. Een mevrouw die zegt dat ze Alie heet en iets met mijn computer wil. Kleng, ik verbreek de verbinding. ‘Ik wil niet dat je wat met mijn computer doet,’ mopper ik hardop.

Op de display ANONIEM

Leren ze het dan nooit? Wie trapt er nu nog in zo’n babbeltruc? Ik kan me niemand voor de geest halen. In gedachten verbeeld ik me mevrouw Alie, die de hele dag aan het bellen is. Ergens zal het toch moeten lonen, dit onverkwikkelijke gedoe. Maar ik ga maar weer eens verder. Straks nog even de column schrijven. Maar nu nog niet. Het borrelt niet. Het bruist niet. Het voelt gewoon wat leeg. Dus eerst een ander karweitje maar weer. Weer gaat de telefoon. Op de display nu met dreigende letters ‘anoniem’. Dat kan van alles zijn. Vriendelijk pak ik weer de telefoon op. Ja met Astrid van de bespaaractie. Wetend wat te zeggen vertel ik direct dat ik dit soort telefoontjes niet wil en wil de verbinding verbreken. Zegt mevrouw Astrid doodleuk ‘Dan neemt u de telefoon toch gewoon niet op” en kleng, ze verbreekt de verbinding. Ik staar naar de telefoon in mijn hand. Nou ja! Wat je allemaal niet mee maakt op een saaie dag!

Margreet Nagtegaal