Decibelverslaving

Er bestaan veel verslavingen; Ik lust bijvoorbeeld graag een borrel. Nu zijn échte alcoholisten geneigd om hun verslaving te ontkennen en te beweren dat het wel meevalt. Ik niet.

Uit het feit dat ik mijn borrel-genot eerlijk opbiecht moge blijken dat het wel meevalt... Als oud-militair ken ik ook de adrenaline-verslaving. Veteranen die gevaar en mannensfeer missen compenseren dit soms in motorclubs. Daar wordt bovendien hun decibel-verlangen bevredigd.

Geniet van de optocht, maar mét oordopjes

De lawaaiverslaving groeit in onze samenleving. Een disco is niet ‘cool’ als je er een normaal gesprek kunt voeren. Gevolg: verbale armoede. Jongens die daar een meisje willen aanspreken komen niet verder dan het in haar oor brullen van “Kom jij hier vaker?!!”
Wat ook steeds vaker voorkomt: een jeugdelftalletje dat bijvoorbeeld regiokampioen van Lopikerwaard-Oost is geworden, wordt door de voetbalclub op een aanhanger rondgereden met een geluidinstallatie die Dreetje Hazes knoerthard door de wijk laat blèren. Afgezien van de gehoorschade bij die voetballertjes: wat voor voorbeeld krijgen ze zo ten aanzien van beschaving en goede smaak? Echt, we stompen steeds meer af. Ik ga zaterdag weer genieten van de praalwagens van de IJsselsteinse carnavalsoptocht. Maar dat kan ik alleen met de gehoorbeschermers die ik aan mijn militaire dienst heb overgehouden. Ooit moest ik bij een oefening een Browning.50 mitrailleur afvuren; qua geluidniveau vergelijkbaar met de carnavalsoptocht. Met afgrijzen zie ik daar ouders met peuters op hun schouders op armlengte van de loudspeakers, zónder oordopjes. Als die kindjes de disco-leeftijd bereiken zijn ze stokdoof, en moet de geluidsinstallatie op 120 decibel.. Mijn advies: geniet van de optocht op 2 maart, maar mét oordopjes.

Rinus Verweij