Barre tijden

Afgelopen winter was het veertig jaar geleden dat ons land werd getroffen door een gigantische sneeuwstorm. Het noorden des lands was onbereikbaar. Ik kan daar tegenwoordig wel eens naar terugverlangen. Nu beleven we barre tijden van een heel andere aard. Het ene hitterecord na het andere sneuvelt. En alsof dat nog niet erg genoeg is gaan mensen ook nog massaal op vakantie. Ik heb al eens mijn verbazing geuit over het masochistische - om niet te zeggen suïcidale - lemmingeninstinct dat

Ook in IJsselstein is er warme vakantiemisère

doorgaans verstandige mensen ertoe dwingt om in groten getale het comfort van de vertrouwde huiselijke omgeving vaarwel te zeggen, in een massale gemotoriseerde navolging van de grote volksverhuizingen die zestien eeuwen geleden de ondergang van het Romeinse Rijk en zijn beschaving inluidden. Hans Dorrestein zong ooit: ‘Het is vakantie, hoera, hoera. Ik had liever cholera.’ Profetische woorden, zo blijkt in deze periode van zweterige rampspoed. Chaos op Schiphol met duizenden gedupeerden, alwéér een ‘zwarte zaterdag’ op de door files dichtgeslibde autowegen naar het zuiden... Je bent toch gestoord als je niet gewoon gezellig in ons mooie stadje blijft? Maar ook thuis is niet álle vakantiemisère te ontlopen. Zo is mijn trouwe Zenderstreeknieuwsbezorgster met vakantie en moet ik naar de bibliotheek om mijn favoriete weekblad op te halen. Nou vooruit, dan kan ik meteen bij Uit-in-IJsselstein informeren waar ik in open water kan trainen voor A Local Swim zonder angst voor blauwalg. En ik kan koffie drinken bij de leestafel, genietend van de airco die de ontwerper van dit moderne glaspaleis ongetwijfeld heeft laten installeren. Wat blijkt? De tent is ‘s middags dicht vanwege de hitte, juist als je de bieb het hardst nodig hebt! Ze kunnen je wél telefonisch van dienst zijn. Een schrale troost…

Rinus Verweij