Fulcotheater dicht?

Nee, het is géén storm in een glas water. Er is zeker iets ernstigs aan de hand, al wordt de soep misschien niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend.

Natuurlijk heb ik onlangs de krantenkoppen gelezen waarin de dreigende sluiting van het Fulcotheater als voldongen feit werd gepresenteerd. Maar ik loop langer mee, en ik deed ooit een cursus onderhandelingstactiek. Bij de overheid zijn die cursussen verplicht, en de geleerde trucjes zijn herkenbaar. Slechtnieuwsbrieven verstuur je als gemeentelijke bestuurder aan het begin van een vakantieperiode.

Zo werkt dat bij onderhandelingen

Dan worden ze over het hoofd gezien of blijven een paar weken liggen, totdat iedereen terug is van het backpacken in Tibet, en de primaire emotie iets is geluwd. Stel je voor; je opent – worstelend met een jetlag – een tsunami van mails of de zoveelste vensterenvelop, nadat je de reclame er uit hebt gefilterd. En dan lees je dat de gemeente speeltoestellen verwijdert en de subsidie op het Fulcotheater gaat beperken. Logisch dat je dan als Fulcobestuur er met gestrekt been ingaat en aankondigt dat je de tent maar helemaal dichtgooit. Zo werkt dat bij onderhandelingen, al zegt dat nog niets over het uiteindelijke resultaat. Belabberd voorspel kan de opmaat zijn tot zinderende seks.
Maar zonder gekheid; ik hoop dat gemeente en het Fulcobestuur er in goed overleg uit komen. Ik dronk ooit een glaasje met de charmante actrice Liz Snoijink, die het Fulcotheater roemde als gerenommeerd try-outtheater. Mede vanwege het culturele klimaat is toneelkoningin Anne-Wil Blankers natuurlijk hier komen wonen. Het Fulcotheater is een instituut, net als de molen en ons museum. Publieksknaller ‘Sprokkelhorst’ is al gesneuveld.
Als ‘Fulco’ nu óók nog sneuvelt kunnen we IJsselstein net zo goed een dorp noemen.

Rinus Verweij