Knuffel

De coronatijd blijkt toch onvermoede eigenschappen bloot te leggen. Ik ben erachter gekomen dat ik best een knuffelkont ben. Die drie zoenen mis ik niet, maar die spontane knuffels stiekem toch wel. 

Ik heb dat nooit zo doorgehad, maar je weet pas wat je mist als je het niet meer hebt. Gelukkig kan ik thuis nog wel los voor een knuffel, maar ook daar zit bij mijn huisgenoten een taks aan. Persoonlijk leef ik liever korter en gelukkig met mensen in nabijheid waar ik van hou, dan langer leven in eenzaamheid, zonder gezonde genegenheid en affectie. Kwaliteit voor kwantiteit. Maar dat is een persoonlijke keuze.

Die drie gewoontezoenen hoeven voor mij niet meer

Gelukkig hebben we vanuit KNIJ – altijd op een veilige anderhalve meter afstand – weer wat leuke activiteiten opgestart, waaronder de webcastserie ‘KNIJ bij MIJ’. Heerlijk om met het team in Museum IJsselstein lekker bezig te zijn. Ik geniet ervan dat we zo op elkaar zijn ingespeeld. Dat komt juist in deze tijd goed van pas. Het museum heeft ook een geweldig team en vormt samen met ons team een stel creatieve geesten bij elkaar die snel schakelen. Het ‘één en één is meer dan twee’-gevoel. Dat op elkaar ingespeeld zijn en tijdelijk gedwongen afstand houden doet me denken aan een boek dat ik ooit las, ‘Australië op blote voeten’, over de Aboriginals die gewoon op afstand met elkaar communiceerden. Lijkt me erg handig als we dat hier ook gewoon zouden kunnen. Misschien zijn we dat door alle makkelijke digitale communicatiemiddelen verleerd. Wie weet belanden we na de coronatijd ook in die modus. Dan hoeven we minder te appen en mailen. Lekker duurzaam en relaxed. En verder? De drie gewoontezoenen hoeven voor mij niet meer terug te komen. En die knuffel… Die hopelijk zo snel mogelijk wel!

Ivon Vrolijk
KlimaatneutraalIJsselstein.nl