Ongedierte

In ons huis lopen, vliegen en kruipen allerlei soorten ongedierte ongevraagd ons huis door. In de gang, op het plafond en soms behendig abseilend langs de steile muren.
Al twee keer vandaag een behoorlijke spin een koppie kleiner gemaakt. Of eigenlijk gewoon geplet. Zoveel als kon, zonder vlekken op de muur te maken. Dat je net krak hoort. Je kent het waarschijnlijk wel.

Als ze maar buiten blijven

In de gang kwamen afgelopen week ineens allerlei maten pissebedden tevoorschijn. Schattige kleintjes, en van die vieze vette. Het zal waarschijnlijk van de droogte komen, want ze houden juist van vochtige plekken. Best een vernuftig beestje hoor. Want als je leest dat het vrouwtje in een holte aan de buikzijde tussen de poten wekenlang de broedzak met eitjes meedraagt, dan vind ik dat echt heel bijzonder. Maar ik wil ze niet in mijn huis. En ook deze beestjes worden niet gedoogd. Met een zachte voetafdruk op hun zwarte lijf zorg ik ervoor dat ze verder geen poot meer verzetten.Wat ben ik toch een bruut mens!
Beter zou ik de volgende spin die ik tegenkom naast de pissebed op de grond zetten. Dan zorgt de natuur zelf wel voor een opruimingsritueel. Maar daar heb ik waarschijnlijk te weinig geduld voor.
Het zal de tijd van het jaar wel zijn. De spinnen zijn de eerste aankondiging van een nieuw jaargetijde. En dat terwijl er in mijn magnolia, die tegen het huis aan staat, nog een duif tijdens de warme dagen een nestje heeft gemaakt. Keurig op 1,5 meter afstand. Ze is zeker bang om corona te krijgen? Vanuit mijn badkamer kijk ik regelmatig regelrecht in het kleine zwarte kraaloogje van de grijze vogel. Hij, of zij, ziet mij en ik zie haar, of hem. We gedogen elkaar en gaan beiden gewoon onze gang. Zolang het maar buitenshuis blijft kan ik veel hebben van dieren.
Ook al schijt ze, samen met haar partner, mijn hele auto onder.

Margreet Nagtegaal