Alles is anders dit jaar

Wat zal het anders zijn die laatste weken van dit jaar. Dit coronajaar zou ik beter kunnen zeggen. De aanloop naar de feestdagen. De viering van Kerst. De jaarwisseling. Geen grote familiebijeenkomsten. Geen vuurwerk. Of hadden we dit maandag toch even? Een harde lockdown. Wat een knal! Onverschrokken deed Rutte zijn toespraak. Alleen in zijn torentje, en buiten een handjevol herrieschoppers. Ze werden in hun actie gedoogd door de politie er om heen. Heel Nederland zat met kromme tenen. Een vrij land heet dat toch?

Ik pieker me suf

Na de afkondiging van de nieuwe lockdown vraag ik me voorzichtig af, hoe het kan komen dat er weer zoveel besmettingen zijn? Komt het omdat veel mensen het niet zo nauw meer nemen met de maatregelen? Komt het omdat we tot maandag weer veel dingen wél konden doen? En daarmee veel risico liepen? Of komt het door de jeugd? Die lappen het toch aan hun laars? Van al die coronafeesten? Het vliegverkeer? Kan het ook komen door gewoonweg te weinig weerstand bij veel mensen? Waarom verdwijnt dit virus niet vanzelf, zoals alle andere griepvirussen dat na verloop van tijd wel doen? Ik heb veel vragen. Maar weinig echte antwoorden.
En of je het nu eens bent met het beleid, op veel punten zijn er eindeloze discussies, we zullen er ons aan moeten houden. We moeten wat van de komende feestdagen maken. Zelf. En met slechts een paar mensen om je heen. Het is niet anders. Geen grote kerstdiners, geen massale kerstinkopen meer, geen afgeladen kerstnachtdiensten. Het is echt allemaal anders dit jaar. En de zo geliefde kerstliederen die normaal veel gezongen werden zingen we maar niet. Want zingen mag nog steeds niet.
Je moet wel lef hebben als je nu in deze tijd nog “Komt allen tesamen” durft in te zetten. Het Stille Nacht is beter. En treffend bovendien. Kerst is en blijft de hoop op betere tijden.

column | margreet nagtegaal