Even voorstellen... Corrie Boere

In deze rubriek stellen we deze week aan u voor: Corrie Boere uit Hekendorp. Zij is 53 en woont haar hele leven al op een boerderij. Ze houdt van het buitenleven maar werkt niet mee op de boerderij van haar man. Zorg met een hoofdletter is wat haar echt boeit.

Door Margreet Nagtegaal

Hekendorp - Corrie runt op dit moment twee zorgboerderijen met dagbesteding voor voornamelijk dementerende ouderen. Als jong meisje van 16 ging ze al als vrijwilliger helpen bij een opvang voor meisjes bij de Zusters Augustinessen in Utrecht en Hilversum. Ze moest daarvoor intern en leerde in die tijd veel dingen. “Het was avontuurlijk. Ik leerde met mes en vork eten, werd zelfstandig en leerde koken, want de zusters konden dat heel goed,” vertelt zij over die tijd. Ze hadden opvang voor jonge meisjes die niet meer thuis konden wonen, maar er was ook een afdeling rustende moeders. “Ik weet nog dat we die moeders die voor een rustperiode kwamen van één tot drie uur lieten rusten in de zonnetent. We pakten ze helemaal warm in en verwarmden ze met kruiken zodat ze heerlijk buiten konden zijn.”

“Als vrijwilligers hadden we een sterke band met elkaar”, blikt Corrie terug. “Je beleefde veel.” Het belangrijkste wat ze daar leerde is dat iedereen erbij hoort, iedereen doet er toe. Saamhorigheid is ook de grote motor geworden in haar leven in de zorg. ‘Ik ben vaak de motor die mensen verbindt.’ Ze haalt veel energie uit haar drukke werkzaamheden.

Leren deed en doet Corrie graag. Op dit moment zijn het bijscholingscursussen gerelateerd aan het werk. Zoals omgaan met een stoma, diabetes maar ook ‘andere kijk op dementie’. “Met dementerende mensen moet je leren op betrekkingsniveau te communiceren en niet op inhoud.”

Ook in de zorg met dementerenden neemt de iPad of tablet een belangrijke rol in. “Het is geweldig om te zien dat deze mensen daarmee zoveel makkelijker kunnen vertellen wat ze bijvoorbeeld het weekend hebben gedaan of namen van kleinkinderen kunnen blijven oefenen. Het is net of er een luikje opengaat als je met behulp van foto’s aan de praat raakt.”

Op de beide zorglocaties zijn vrijwilligers van groot belang. Voor de individuele aandacht en de gezelligheid zijn ze onontbeerlijk. “Al is het maar een keer per 14 dagen dat ze komen, maar we kunnen er nog wel wat meer gebruiken.”

Treffend zegt Corrie op de vraag of ze nog dromen heeft: “Ik leef in mijn droom. Ik had nooit gedacht twee zorglocaties te hebben. Ik vind het fijn om dienstbaar te zijn.”

Meer informatie (zonder streepje):

www.zorgboerderijdekloostertuin.nl