Lentekriebels

De digitale folder van een van Nederlands grootste warenhuizen komt op een verkeerd moment binnen. De digifolder kopt ‘Lentekriebels in je kledingkast’ en toont afbeeldingen van topjes die ik echt aan mijn kledingstapels zou willen toevoegen. Dat zorgt voor een enorme beproeving. Op 23 november kocht ik namelijk voor het laatst een jurkje en met een nieuw jaar in het vooruitzicht formuleerde ik op dat moment al een voornemen: ik zou het kopen van nieuwe kleren in 2018 zo lang mogelijk gaan uitstellen.
Maar nu: de sale van alle winterspullen is weer voorbij en de nieuwe mode hangt weer in de etalages. En wat een leuke mode dit jaar! Echt, sinds jaren hangt er weer iets van mijn stijl! Kleurig, bloemen en leuke prints. Het spat er vanaf dat de economie weer stijgende is.

Maar met een stijgende economie stijgt ook de CO2-uitstoot. In maart zag ik op tv het programma De Monitor waarin een korte conclusie werd geschetst dat we ondanks al onze duurzaamheidsinspanningen nog geen essentieel verschil in CO2-uitstoot hebben kunnen maken. Dat baart me grote zorgen met een stijgende economie in het vooruitzicht. Dus als we geen megavelden van zonnepanelen in onze polders willen of winderige neefjes van korenmolen De Windotter in onze achtertuinen willen zien, dan zal het roer toch echt om moeten. Het moet echt anders! Hóe, is meteen mijn vraag. Hoe kunnen we consuminderen, zonder dat er massaontslagen vallen? Wat kan ik doen om werkelijk het verschil te maken? Ik vroeg het mijn ‘kli-maten’. De een verwees me naar de Urgenda met praktische tips over anders wonen, anders reizen, anders eten, anders produceren en anders energie opwekken. De ander mailt: ‘Wat we met z’n allen verstoken aan olie voor woon-werkverkeer en goederentransport is vele malen meer dan wat we aan fossiele energie gebruiken om onze huizen te verwarmen.’ Dat zet me aan het denken. Als we allemaal twee kledingstukken minder kopen dit jaar, hoeveel minder vrachtwagens zouden er dan rijden?

Marie-José de Zeeuw / klimaatneutraalijsselstein.nl