Kraamkamer in de tuin

column

Overal in de tuin hoor en zie ik gekwetter en gescharrel van het jonge grut dat net uit hun ei is gekropen. In de heg zit een merel nest. De merel vloog af en aan om de hongerige bekkies steeds te vullen. Onze poedel ziet, en hoe kan het ook anders met zo’n bazin, elke keer de merel voorbijvliegen en met haar ogen volgt ze het zwarte beestje tot het in de heg verdwijnt. Als dan een enorm gekwetter vanuit de heg opstijgt zie ik onze zwarte koningspoedel verbaasd kijken naar zoveel kabaal. Maar ze houdt gelukkig gepaste afstand en verstoort het kleine grut of haar moeder niet.
In een decoratiehart onder de veranda was een mezennest gebouwd maar waarschijnlijk weer verlaten toen de mooie dagen van mei ons naar buiten trokken om onder het afdakje te gaan zitten. Maar het zag er kunstig uit midden in een hart van hout. Ik had er in ieder geval mijn nestje wel willen grootbrengen midden in dat hart. In de klimop heeft een koolmees van oude blaadjes ook een nestje gebouwd. Wellicht zijn de jongen al weer uitgevlogen want ik zie het nestje pas deze week. Er lag wel een verloren eierschaal op de grond.
In de nok van het dak, zoals elk jaar weer opnieuw, zitten de spreeuwen met hun jongen. Moeder of vader spreeuw komt aangevlogen met een bek vol lekkernij en ook daar verraad een enorm spektakel de inmiddels uit hun ei gekropen jongen. De hele buurt mag het weten dat hun jongen geboren zijn. Als vader of moeder, ik kan het verschil niet zien, wegvliegt floept een kuiken naar buiten. De ouder vliegt direct weer terug en pakt het kuiken bij zijn nekvel en propt het terug in het nest. Het is blijkbaar nog niet de tijd om uit te vliegen. Mijn poedel staat ook regelmatig naar het dak te turen als de jongen luidruchtig gevoederd worden. Inmiddels zijn de jongen nu verhuisd naar de boom van de buren want daar hoor ik nu hetzelfde gekwetter. Maar wellicht is dat weer een andere kraamkamer.
We blijven er jong bij zullen we maar zeggen, met al dat jonge grut om ons heen!