Missers

Soms gebeurt het wel eens dat je iets in de krant schrijft wat niet klopt. Ondanks het raadplegen van Google of nauwkeurig aantekeningen maken kan het toch nog mis gaan. Vorige week werd ik door iemand op een foutje aangesproken. Prettig! Want fouten maken is heel menselijk en ik kan er weer van leren.

In dit geval ging het over het artikel over de bomen die gerooid waren bij de Hervormde begraafplaats in Oudewater. Die bomen waren helemaal geen moerbeibomen. Want moerbeibomen hebben grote slappe bladeren en zure vruchtjes die op een uitgerekte braam lijken. De bomen langs de begraafplaats waren watercypressen. Die naam had ik wel genoemd, maar gebruikte ook de naam moerbeiboom in het artikel omdat mij dat zo was verteld. Ten onrechte dus, en hierbij weer recht gezet.

Fouten maken mag

Tja, als correspondent kan je niet overal verstand van hebben toch? En een foutje is soms snel gemaakt. Het gebeurde deze week dat ik een factuur opstuurde naar een wildvreemde. Het e-mailadres bevatte de juiste vóórnamen maar bleek aan een totaal onbekend persoon te zijn verstuurd. Geen idee waar dat e-mailadres vandaan was gekomen en de ontvanger reageerde dan ook onthutst op mijn factuur. Tja dát kan ik wel begrijpen. Toch is fouten maken helemaal niet makkelijk voor veel mensen en dat was het ook niet voor mij. Ik maak mijn hele leven al kleine, domme en gewoonweg onnadenkende fouten. Wat had ik er een hekel aan als ik er vroeger thuis om werd uitgelachen. Inmiddels heb ik ze maar geaccepteerd en ben wat milder voor mijzelf. Het hoort bij mij en fouten maken mag en doe ik nog steeds.
Is dit geen mooie gedachte om deze decembermaand mee te starten? Je zelf geen sufferd noemen als je een foutje maakt en weg met al dat perfectionistische gedoe. Dan zal ook deze drukke maand een beetje minder stress veroorzaken.

Margreet Nagtegaal