Traagtram

Onlangs denderde in Spijkenisse een metrotreinstel door het stootblok van het eindstation. Het treinstel zou tien meter omlaag zijn gestort als het niet was opgevangen door een degelijk geconstrueerd kunstwerk in de vorm van een walvisstaart. Gelukkig is een dergelijk incident bij het IJsselsteinse eindstation van de sneltram in Zenderpark uitgesloten, om twee redenen. Ten eerste: het eindstation is gelijkvloers. En ten tweede, de voornaamste reden: de sneltram rijdt (nog) niet.

Een kunstzinnige slak of ezel als stootblok/eindpunt

Ik had tijdens de hittegolf van afgelopen zomer oprecht te doen met de brugwachters in hun zweethokje op de Oranjebrug, maar nog veel meer met al die stoere werkers die zich in hun oranje transpiratiepakken, en met hoofdpijnhelmen op hun verhitte hoofden, uren lang in het zweet stonden te werken om de renovatie van het tramtraject op tijd klaar te krijgen, zodat we aan het einde van de vakantieperiode weer van de sneltram gebruik zouden kunnen maken. Het heeft niet mogen baten, zoals u inmiddels ongetwijfeld weet. Eén of andere bureauneus van de Provincie heeft, ondanks een goed werkende airco in zijn kantoor, geblunderd met het papierwerk rondom de vergunningen, met alsnog máánden vertraging tot gevolg.
Maar kop op: volgens een recent rondschrijven zal de tram naar verwachting, dus met een paar slagen om de arm, in februari weer gaan rijden. Hoera! Misschien is de mondkapjesplicht in het openbaar vervoer dan ook weer afgeschaft, zodat je niet meer in je eigen CO2-uitstoot zit te stikken. Wat zou het mooi zijn als bij de heropening van de tramlijn tevens een solide kunstwerk kon worden onthuld achter het stootblok bij het eindpunt, als extra beveiliging. Liefst in de vorm van een slak of een ezel, als symbool van de bureaucratie.

de ijsselsteinse column | Rinus Verweij