Een eigen mening

Hoi, ik ben Bram en ik zit volop in de puberteit, met alle gevolgen van dien. Hier kun je denken aan de uiterlijke dingen, zoals uiterlijke veranderingen, een zware bromstem krijgen, maar ook dat je op ieder moment trek hebt in een boterham of iets dergelijks. Als puber bouw je ook een hele duidelijke eigen mening op en die mening zullen jullie en zal u vaak terugzien in mijn columns. Ik ga jullie namelijk meenemen in mijn wereldje, een blik van mijn leven als puber. En ja, ik kan erg kritisch zijn.

Vandaag ben ik niet al te positief over de Nederlanders. Waar ik het over wil hebben is de individualistische maatschappij waarin wij leven. Een heel simpel voorbeeld heb ik voor jullie. Op een maandag eind oktober zat ik op een overvolle boot tijdens mijn terugreis naar het vaste land, ik kwam van Terschelling. Nu is dit niet zo bijzonder, maar er ging echt ongelofelijk veel mis. Het is niet dat er te weinig plek was, maar het ging om het benutten van die plekken. Eenzame reizigers claimden een plek van vier personen volledig voor zichzelf. Met gestrekte benen lag de persoon languit over de eerste twee stoelen en op de overige twee had hij zijn hele hebben en houden gedumpt. Super asociaal natuurlijk, maar hoe zeg je daar iets van? Hey maat, ik zit hier met vier personen en wij zitten nu op door de bemanning neergezette ‘noodstoelen’, zou je alsjeblieft even weg kunnen gaan?
Nee, wij Nederlanders vinden het moeilijk om op dit soort ‘aso’s’ af te stappen. Wat wij ook moeilijk vinden, is om als individu naast een ander te gaan zitten, die wij niet kennen. Iets in ons weerhoudt ons daarvan, wat eigenlijk best triest is. Want op deze manier zitten mensen in mijn voorbeeld, sommigen zelfs op de grond, twee uur lang erg oncomfortabel. Maar het is zo onnodig en zo makkelijk op te lossen.

Bram Wijnholt

Bram Wijnholt woont in IJsselstein en gaat naar de Evangelische middelbare school De Passie in Utrecht. In een reeks regelmatig verschijnende columns beschrijft hij wat hij meemaakt als 16-jarige.