Van de regen in de drup

London, een onvergetelijke bomvolle reis ,die begon met iets waar eigenlijk niemand van tevoren rekening mee had gehouden. Om 7 uur in de ochtend vertrokken wij vanaf school met twee bussen, een normale bus en een dubbeldekker, in de laatstgenoemde bus bevond ik mij de gehele reis. Na onze route te hebben vervolgd voor een uurtje of drie kwamen wij tot stilstand op een verlaten Belgische parkeerplaats in ‘The middle of nowhere’. Wij dachten eerst dat het een grap van de buschauffeur was, maar het bleek ernst. Onze bus kon niet meer verder.
Na twee uur gewacht te hebben op een Belgische monteur die er ook niks van begreep, kregen wij te horen dat er een andere bus onderweg was, uit Alkmaar. Er konden dus nog een aantal uren wachttijd worden opgeteld bij deze verschrikkelijke tussenstop. Na maar liefst vier uur te hebben moeten wachten op een afgelegen plek bij onze zuiderburen, konden wij, met een nieuwe bus, onze reis vervolgen naar het Verenigd Koninkrijk. Eenmaal aangekomen bij Calais, de plaats waar de boot lag richting Engeland, konden we eindelijk even uit de bus, en volgens plan lekker uitwaaien op het dek. Maar uiteindelijk belandden we om het maar zo te zeggen van de regen in de drup. De boot deed mij zeg maar denken aan zo’n gigantisch schommelschip in een pretpark, en het lukte ons om met pijn en moeite het maagzuur, dat zijn weg naar boven begon te vinden, binnen te houden. De boot zelf was van binnen voorzien van allerlei vermaak, van een speelhal tot een overdekt winkelcentrum. Maar wanneer door de boot wandelde, eerder slingerde, moest je niet vergeten om je goed vast te houden. Na deze boottocht van zo’n anderhalf uur kwamen we aan in Dover en was het nog ongeveer een dik uur rijden met de bus. Door dat pech voorval met de bus hadden we erg veel tijd verloren, daarmee ook de eerste paar boten gemist en kwamen we om half 9 Engelse tijd aan: op een parkeerplaats in Bexley.

-Wordt vervolgd-

Bram Wijnholt