De Holbewoners

Eerst huilden de Holbewoners op de IJsselkade. De late zomerzon kon niet meer door het rookgat van hun grot dat verstopt zat door een colablikje. Hun woning en zijzelf waren besmeurd met oranje verf en de hurkende oerman zag niets meer door een klont kauwgom voor zijn ogen. “Wat nu?” vroegen Peter Holdinga, beleidsmedewerker van de gemeente en Piet van der Wildt van het kunstenaarscollectief. De holbewoner vrouw veegde haar bronzen tranen en sprak trots: “Hier ligt een schone kans! Geef ons positieve aandacht, want kunst is het hart van de Montfoortse beschaving.” Ontroerd luisterden de mannen.
Holdinga liet de Holbewoners grondig reinigen en hij bracht hen in contact met Desi Wolf. De docente cultureel kunstzinnige vorming op het Wellant bood de Holbewoners een plek in het derde leerjaar. En zo fietsten de leerlingen met juf Wolf, op uitnodiging van Van der Wildt naar het nieuwe pand van het kunstenaarscollectief aan het Klaverpad. Daar ontmoetten zij de 92-jarige Theo Germann, de maker van de stenen grot met de bronzen beeldjes. De oude kunstenaar en de tieners gingen in gesprek over hoe je een mal maakt, hoe je met brons werkt en hoe je vorm geeft aan een mooi idee. Onzichtbaar deelde Germann zo zijn eergevoel voor de kunst en hij boetseerde wat aan de Montfoortse beschaving. Een leerling gaf er zijn eigen woorden aan: “Man, die beelden zijn dus helemaal niet zo duur door het brons, want dat is hol als een chocoladepop. Het gaat om al die uren die u ermee bezig bent!”
En zo ging de winterzon weer schijnen door het rookgat van de kleine grot aan de IJssel, waar de bewoners zich warmen bij hun bronzen vuur. Iedere maandagochtend controleren twee derdejaars van het Wellant het beeld, dat door de klas is geadopteerd dankzij de creatieve inzet van gemeente, het kunstenaarscollectief en het Wellantcollege. Ze vegen de grond, maken een praatje en wandelen weer terug naar school. En de Holbewoners? Die geven een ‘like’ voor zoveel positieve aandacht.

Gaby van Ruiten