‘Ik is klein’

Heeft u ook wel eens last van dat ‘Calimero’-gevoel als het om het klimaat gaat? U weet wel, dat zwarte kuikentje dat riep: ‘Zij zijn groot en ik is klein’. Dat gevoel heb ik als een schip honderden containers verliest en we daar nog jaren de resten van op onze stranden vinden. Of bij de zoveelste levensbedreigende vloedgolf omdat er een ijsschots afbreekt in de Noordelijke gebieden. Als er een zwangere potvis dood aanspoelt vanwege 22 kilo plastic in zijn maag. Of omdat de CO2-uitstoot de komende jaren verdubbelt vanwege de toename van het aantal goedkope vliegreizen.

Geen klimaatfatalisme: ik richt me op het goede

Ik voel me regelmatig Calimero: als gewone burger; onmachtig tegen zoveel klimaatterrorisme. Ik, die zoals u, het afval scheid, minder vlees eet en meer de fiets neemt. Bij grote klimaatrampen zinkt de moed me in de schoenen. In dit perspectief zie ik de impact die mijn handelen heeft als de druppel op de bekende gloeiende plaat. Maar aangezien klimaatfatalisme de ergste bedreiging vormt voor klimaatverandering herpak ik me en richt me op het goede. Zo werd ik laatst uitgenodigd op het Cals College om te brainstormen over milieuvriendelijke acties voor leerlingen. Het werd een kledingrecycle-actie voor het Leger de Heils en ze hielpen mee aan IJsselstein Schoon; de stadsbrede schoonmaakactie rond de Hollandse IJssel. De leerlingen werkten enthousiast mee om het water en gebied te ontdoen van zwerfafval. Dan denk ik aan Boyan Slat. Hij maakte op de middelbare school een profielwerkstuk over de plasticvervuiling in de oceanen. Nu is hij 24 jaar en maakt met zijn immense team in een miljoenenproject de oceanen schoon. Bepaald geen Calimerotype, maar een haan die stevig kraait!

Marie-José de Zeeuw
KlimaatneutraalIJsselstein.nl