Wijktuinyoga
Algemeen
165
keer gelezen
Ik schreef al eens dat ik geen groene vingers had. Ik wroette af en toen in de aarde, maar zodra ik een wormpje of een torretje tegenkwam, was ik weg. En wegspringende padden zorgden ervoor dat ik een dag lang mijn tuin niet in durfde. Maar heus: een mens kan veranderen! Sinds kort heb ik een kruidentuintje. Nu moet u zich daar niet teveel van voorstellen: het is slechts een bak van een halve vierkante meter. Maar toch: ik tuinier! Water geven, onkruid wieden, snoeien, oogsten; ik doe het allemaal en ik ben er – ondanks die halve vierkante meter – maar wat druk mee!
Het is heerlijk om zomaar even in de Wijktuin te zijn
Honderd meter verderop is onze wijktuin Achterveld-Groenvliet. Honderden vierkante meters tuin, en even zoveel vierkante meters om te wieden, water te geven, te snoeien en oogsten! Niet door mij, maar door veel vrijwilligers die dit met plezier en veel toewijding doen! Het resultaat is prachtig: een florerende wijktuin met prachtige bloemen, rijke groenten- en kruidenbedden en zoemende bijenvolken. Voor grote en kleine mensen een heuse oase om in te vertoeven. Het lijkt wel of het hier ieder jaar mooier wordt. En sinds zaterdag beschikt de Wijktuin zelfs over een Bij-huisje: een mooie toiletgelegenheid voor vrijwilligers en bezoekers.
Ik kom graag in de Wijktuin. Niet om te werken, maar om er gewoon even te zijn. Het zijn mijn rustmomentjes in de drukke week. De kleuren, de geuren, de mensen die er zijn; hier kan geen yogasessie tegenop! Gewoon even theedrinken, een praatje maken, een uitleg van een van de vrijwilligers over de mosterdsla. Dit is leven in slow motion. Wilt u ook eens zo’n rustmomentje ervaren? Ga dan eens langs! Op groentrefpunt.nl leest u er meer over.
Marie-José de Zeeuw
KlimaatneutraalIJsselstein.nl