Onze huiskamer

Ik voel me altijd thuis in het Fulco, vooral in het theatercafé. Ik word daar meestal vriendelijk gegroet door theaterdirecteur Ed Caris, die als een huisvader vanaf zijn stamtafel in de hoek met vorsende blik het theatercafé overziet.

De omschrijving ‘huiskamer van IJsselstein’ is zeer gepast. En wordt nóg huiselijker: het Fulco zal nóg meer op mijn eigen huiskamer gaan lijken. Nu moet ik wél bekennen dat mijn huiskamer een puinhoop is; met uitpuilende boekenkasten en gestaag groeiende boekenstapels op de vloer. Ik verwacht dat die voor mij zo vertrouwde boekenstapels ook in het Fulco gaan verschijnen.

En een snowboard-borstelbaan in de bioscoop

Een logisch gevolg van het door adviesbureau Berenschot aangereikte collegevoorstel voor de toekomst van het Fulco: het theater wordt misschien omgedoopt tot ‘Cultuurhuis’ om onder meer plaats te bieden aan de muziekschool, een poppodium, en... het wordt de nieuwe locatie van de bibliotheek. Briljant plan! Jammer dat het vorige week niet aan de gemeenteraad is voorgelegd. Die Berenschot-jongens zijn peperduur, maar je krijgt er wél wat voor. De bibliotheek zit na de verhuizing van de Schuttersgracht alweer tien jaar aan de Overtoom. En ook al is dat gebouw nog lang niet afgeschreven; toch een perfecte locatie voor appartementen binnen de ‘rode contouren’. Bovendien moest de glasrijke bieb afgelopen zomer regelmatig dicht vanwege de hoge temperaturen en het ontbreken van airconditioning. Daar heb je in het Fulco minder last van, al is er weinig ruimte. Maar daar is ongetwijfeld over nagedacht, en er passen nog wel enkele boekenkasten in de leegstaande kamers van het stadhuis. Voor de Fulcobioscoop heb ik ook een prachtige bestemming om jongeren aan te trekken: een indoor borstelbaan voor snowboarders. De helling ligt er al.