Even voorstellen... Wim van der Willik
Algemeen
47
keer gelezen
Oudewater - Wim van der Willik is een ‘net niet’ geboren maar wel in Oudewater getogen ‘geelbuik’. De recente geschiedenis van Oudewater bewaart hij in zorgvuldig gemaakte plakboeken. “Het begon eigenlijk in 1968 na de brand van het oude Stadhuis.”
Wim bewaarde alle artikelen daarvan en zo begon zijn verzameling krantenartikelen tot op de dag van vandaag.
En toch is dat niet het meest markante uit zijn leven. Auto’s. Dat is waar zijn leven om draaide.”Ik ben er haast zuiniger op dan op mijn vrouw”, zegt hij lachend. Hij reed de meest aparte auto’s en autotechniek was zowel zijn hobby als zijn vak. Hij reed op zeer jonge leeftijd al een Porsche maar toen het huisje-boompje-beestje verhaal in zijn leven kwam moest de dure auto plaatsmaken voor een simpele NSU Prinz 4. En de liefde voor de NSU werd blijvend.
‘Oude beestje’
Op een dag in 1998 reed een oplegger het bedrijfsterrein van firma Overbeek op met, je raadt het al, een NSU uit 1970. Wim had nog onderdelen bewaard van de NSU en daarom kocht hij het ‘oude beestje’, wat er van buiten nog aardig uitzag maar motorisch veel onderhoud nodig had.
Misschien heb je Wim wel eens zien rijden met zijn helder blauwe NSU? Een aparte verschijning. Inmiddels natuurlijk lid geworden van de NSU club Nederland. “Autorijden is ook altijd onderdeel geweest van onze vakanties”, vertelt Wim. Hij ging met zijn gezin overal heen en het liefst een beetje uitdagend. Zo ging hij tot drie keer toe naar IJsland en reed daar ‘off the road’, ver van de bewoonde wereld. “Dus als je daar wat krijgt, weet niemand het.”
Alaska
In Alaska reed hij met een negen meter lange ‘motorhome’ meer dan 200 km over onverharde wegen. “Overal in de kastjes kwam je stof tegen”, herinnert Wim zich. Zijn vrouw had gelukkig geen angst en ging graag met hem mee. “We hebben zoveel gedaan, dat neemt niemand je meer af.” De stapel plakboeken zijn hiervan een zichtbare herinnering.
Inmiddels met pensioen kijkt hij tevreden terug. “Ik heb altijd een speciaal gevoel voor auto’s gehad.”
Ingebouwde telefoon
Als uitsmijter nog even een mooi verhaal. Wim bouwde, nog voordat er mobiele telefoons waren, eens een telefoon in zijn auto in. In de motorruimte verstopte hij een bel en in het dashboard bevestigde hij een snoer met hoorn. Als hij dan stilstond liet hij de bel afgaan en pakte hij wijs de telefoon en deed alsof hij een gesprek aan het voeren was. “Je moest de mensen zien kijken!” Tja, dat blijft voor Wim het leuke aan auto’s: “Je moet ze zien kijken!”