Syriërs dromen van een eigen restaurant

IJsselstein - Hamzeh Al-Bezem en Muhannad Chachou zijn met hun gezinnen ruim twee jaar geleden via Egypte in Nederland aangekomen. Ze praten al goed Nederlands, maar het kost moeite om hun droom te verwezenlijken: een eigen bedrijf om Syrisch te koken op locatie.

Met hun echtgenotes willen Hamzeh en Muhannad een bestaan opbouwen en werken aan een toekomst voor hun kinderen. De twee ondernemers zijn uit Syrië gevlucht voor het oorlogsgeweld. In Egypte hebben ze gewerkt, maar ze vinden het er niet veilig en hun kinderen hebben er geen toekomst. Ze vluchtten verder en kwamen in Nederland terecht. Een jaar geleden ontmoetten de mannen elkaar in IJsselstein: “Bij de Marokkaanse groentekar in de wijk”, vertellen ze. “We kenden elkaar al vanuit het AZC in Ommen.” En er werd bijgepraat.

De mannen zijn allebei rond de 50, hebben een huis en een uitkering. Maar ze willen hun kinderen een voorbeeld geven. “Ik heb mijn hele leven hard gewerkt en ik wil niet dat mijn kinderen zien dat ik thuis zit en geld krijg”, vertelt Hamzeh. “Twee jaar uitkering is genoeg”, vult Muhannad aan. “Wij hebben er genoeg aan dat de overheid ons in Nederland veiligheid biedt.” De kinderen gaan inmiddels naar school en spreken en schrijven Nederlands. “We gaan niet meer terug naar Syrië en willen hier een kans om te werken voor ons gezin.” Hun droom: “Samen een Syrisch restaurant opzetten.” Maar om klein te beginnen: “Eerst Syrisch koken op locatie of voor afhalen.” Ze weten dat er markt is: “Veel mensen die ons eten proeven vinden het heerlijk en alleen in Utrecht is een Syrisch restaurant.”

Er is maar één obstakel en dat is uitkeringsinstantie WIL. De WIL ziet er geen brood in omdat ‘andere trajecten’ met de mannen niet goed zijn verlopen. “Ik mocht vrijwilligerswerk doen in een zorgcentrum, terwijl ik in Syrië commerciële functies heb gehad en accountmanager was”, vertelt Hamzeh. Muhannad had eigen bedrijven en moest auto’s wassen. “Voor we een restaurant beginnen moeten we twee jaar opleiding volgen en stages lopen, terwijl we al ervaring hebben.”
Een noodkreet via de gemeente bracht het tweetal in contact met ondernemer Angela Staats, die naast verhuur van vergaderruimten ook regelmatig voor haar groepen gasten kookt. “Ik was getroffen door hun verhaal”, vertelt ze. Ze nam de proef op de som. “Ik heb ze voor 60 gasten laten koken, zelf de inkopen laten doen, afspraken gemaakt en de verantwoording laten afleggen. De gasten hebben gesmuld en de mannen hebben met hun echtgenotes alles tot in de puntjes geregeld. Ik geloof in ze! Nu de WIL nog.”