Vier keer leuk
Algemeen
131
keer gelezen
Sinds vrijdagavond heb ik liever een tompouce dan crème brûlee. Dat heb ik te danken aan cabaretier Marieke Peper, die samen met drie collega’s een volle zaal in het St Josephgebouw vermaakte. Wat een genot om lokaal te genieten van kleinkunst! Op de fiets langs de Oostenrijkse sferen met veel pullen op de Plaats om ons te laven aan deze dame, twee heren en een mens.
De tompouce à la Peper blijkt een fantastische metafoor voor De Liefde. Eerst die zachte roze buitenlaag, het gesuikerde zoet van beantwoorde liefde, onbereikbaar voor wiskundestudent Tobi Kooiman. Zijn sociale handigheid schat hij lager in dan die van een muis en zodoende is de kunst van het verleiden een onmogelijke opdracht. Zelf noemt hij het: Ratiociale Comedycatie: Tobi in de kroeg met zeven vrienden. Komt de achtste binnen en die vraagt: “Wie wil er nog wat drinken?” De eerste zes zeggen: “Weet ik niet, ik niet” en de laatste zegt “Nee, niemand.”
Als je er wel aan toekomt is de zoete roze laag pas het begin. Je komt niet zonder barsten verder. Marieke woonde vijf maanden samen, nou ja, híj woonde samen, zij deed de huishouding. Toen hij het uitmaakte deed zij nog één keer zijn was: “Schat, je was is brandschoon, de as ligt in de open haard.” Maar als het lukt, oh, die zoete liefde.
En dan de laatste korst. Tikkeltje droog, de liefde kent grenzen en Chris Verlaan maakt er korte metten mee. “We staan hier op een kruispunt in de maatschappij. Hoe maken we een einde aan de bejaardenheerschappij? Voltooid leven, voltooid leven, opa gaat iets moois beleven. Voltooid leven, voltooid leven, waar is oma nou gebleven? Hoe we de klus gaan klaren is een fluitje van een cent. Een kwestie van wat rattengif bij de Kukident. Voltooid leven!
Maar liefde is leven. Dus doe mij die tompouce maar, inclusief de bodem, met dezelfde vulling als een puddingbroodje. Maar crème brûlee, nou, nee.
De mensen van Cultureel Montfoort, bedankt!