IJsselsteins wintertafereel
Algemeen
335
keer gelezen
Welke IJsselsteiner kent het verhaal van de ‘Apenluiers’ niet?
(door Patricia Kaaijk)
Zelfs ik, als Zaanse importburger van IJsselstein, ben op de hoogte gebracht van het mooie verhaal.
In een notendop: Kees, een oude knecht van slotheer van het Slot Rijpickerwaard, had een aapje met dezelfde naam als zijn baasje. Toen het aapje overleed en knecht Kees vol verdriet zijn geliefde aapje in de tuin aan het begraven was, gaf de slotheer een andere knecht de opdracht om alle bewoners te informeren dat Kees dood was. Het bericht komt als een schok binnen, en ter nagedachtenis aan Kees wordt direct besloten de noodklokken te luiden. Als de slotheer de noodklokken hoort luiden vraagt hij zich af wat er aan de hand is en stuurt Kees naar de stad. Als de bewoners knecht Kees zien aankomen, schrikken ze zich rot. Zij dachten dat knecht Kees was overleden! Als Kees uitlegt dat niet hij maar zijn aapje is overleden zijn de inwoners van IJsselstein verbolgen. Waarom de klokken laten luiden voor een aap? Apenluiders werd later verhaspelt tot ‘Apenluiers’.
Gisteren passeerde ik de ‘Apenluier’ Fontein in de vijver aan het Basiliekpad.
Heel verrassend, de apen waren elkaar weer aan het nat spuiten. Maar, wat mij vooral op viel was de prachtige ijsbaard met ijspegels van de ene aap. Vast het mannetje. Terwijl het vrouwtje van de heerlijke winterzon geniet...