De kapper en de kastanje

Beiden bogen zich jarenlang over de kruinen van talloze Montfoortenaren. Ze vergroeiden allebei met de stad. Henk Moolenaar en de kastanjeboom op het Kasteelplein, beiden zeer geliefd en even oud, lieten in dezelfde week het leven. Achter het verlies schuilt de glimlach van herinnering. Henk groeide op in de kapsalon aan Om ‘t Hof, op een steenworp van de toen nog jonge kastanje. Na de dood van hun vader in de oorlog deed hij samen met zijn broer Aad vervroegd examen om de zaak voort te zetten. Henk knipte de heren en Aad de dames. Tussen hen in stond een keurige scheidingswand.

Beiden geliefd en even oud, ze zijn niet meer

Henk was 45 jaar lang kapper. Iedereen kwam daar en niemand verliet de stoel voor je had beloofd te komen oefenen bij de tafeltennis, of mee te gaan hardlopen in het Panbos. De jongen van toen zal nooit vergeten dat Henk hem in zijn oor knipte toen ze allebei uit het raam naar zwarte Piet keken. De haren van opa knipte Henk in ruil voor een mooie witte kool. Bij Moolenaar was je geen klant. Daar ging je liefst een kwartiertje eerder naartoe, voor de gezelligheid en de mooie verhalen. Hij wist enorm veel over voetbal, leefde gezond, regelde van alles en was enorm betrokken.
De meisjes van de tuchtschool zagen in ‘64 door de ramen van het Kasteel de verhuizing naar de nieuwe kapperszaak aan de Vrouwenhuisstraat, waar nu de vierde generatie knipt. Zij konden toen niet langer zwaaien naar de jeugdige kappersklanten. Maar die jongens gingen hen wel begluren tijdens de gymles aan de Boslaan, ook al moesten ze hiervoor balanceren op de boomstammen in het water. Een van die jongens weet nog precies hoe een ‘gevallen’ meisje de kastanjeboom inklom en anderhalve dag verdween, terwijl een grote zoekactie begon. Wat zal zij de boom die nacht hebben verteld, voor ze op het bankje eronder weer breiles kreeg en kastanjes raapte?
De verhalen en herinneringen vervliegen als de bloesem. De kastanjeboom en Henk Moolenaar, beiden zo oprecht van aard en zo geliefd, ze zijn niet meer.