Dodelijke omhelzing
Algemeen
196
keer gelezen
Ik heb UW Samenwerking wel eens vergeleken met de mislukte luchtlandingen bij Arnhem in 1944. Voor een andere treffende vergelijking hoef ik minder ver terug in de geschiedenis. Ik bedoel de fusie van onze KLM met stakingskampioen Air France.
KLM-topman Pieter Elbers zei onlangs in het tv-programma Buitenhof dat ongedaan maken van die fusie niet aan de orde is. Uiteraard; voor zijn salaris ga ik hartstochtelijk pleiten voor de veronderstelling dat de aarde plat is. Ik heb in een eerdere column al eens uiting gegeven over mijn scepsis over deze rampfusie, met verwijzing naar de historie van onze moeizame relatie met Frankrijk, met als dieptepunten het rampjaar 1672 en de Franse bezetting van 1795 tot 1813.
Het zou mooi zijn als de directie van onze KLM, de oudste en meest respectabele luchtvaartmaatschappij ter wereld, het voorbeeld van IJsselstein zou volgen en een einde maken aan een samenwerking die van meet af aan een financiële nachtmerrie was. Nota bene: de recente Franse stakingsgolf betekent nu al een strop van meer dan 400 miljoen euro, en het eind is nog niet in zicht. En heus, de cultuurverschillen tussen Nederland en Frankrijk zijn beduidend groter dan de verschillen tussen IJsselstein en Montfoort. Fransen hebben nu eenmaal een mediterrane arbeidsmoraal, met alle ellende van dien. De vakbonden zijn er oppermachtig, en er is geen Franse Margaret Thatcher die daar een einde aan maakt. Franse boeren blokkeren om het minste of geringste de snelwegen, en plunderen vrachtauto’s uit landen die de pech hebben dat ze met Frankrijk in de EU zitten. Zoals de Bataafse Republiek twee eeuwen geleden gaat de KLM stap voor stap te gronde door deze dodelijke Franse omhelzing. Hoe eerder het financiële zwarte gat Air France de rug wordt toegekeerd hoe beter. Overigens kan ik goed opschieten met Fransen. Een grijze Française die mij op een dorpsmarkt heerlijke zelfgemaakte rillette verkocht vertrouwde me haar leeftijd toe. Mijn “On ne dirait pas, chère madame” werd met een stralende glimlach beloond.
Rinus Verweij