Gepaste schaamte

Misschien heb je het gezien? De indringende documentaire Genaaid over de achtergrond van onze kledingindustrie. Vreselijke beelden van veel te laag betaalde buitenlandse bedrijfjes in Verweggistan die op onmenselijke wijze onze goedkope kleding produceren en vervaardigen. En wij maar kopen, kopen, kopen. En vervolgens achteloos weggooien, weggooien en weggooien. Alsof het niks is. Alsof er geen bloed zweet en tranen voor zijn gevallen. Ik schaam me zeer diep na het zien van deze beelden. Zijn wij hier in het westen nu helemaal gek geworden?

Sorry, dat ik ga vliegen

Wat mankeert ons toch? En dan deze week opnieuw nieuwsberichten over dat steeds maar groter wordende plastieken probleem. Zelfs onze eigen Waddenzee en stranden vol met dat eeuwigdurende plastic van ons. Ik schaam me opnieuw. Voel me medeverantwoordelijk omdat ik net als vele anderen nog steeds veel te veel plastic in huis haal. Op dit moment zijn veel mensen al hun zomervakantie aan het plannen. Duurzame vakanties komen meer in trek. Liever niet vliegen of wat minder vaak. Want al dat gevlieg is niet goed voor ons milieu. Ik las ergens dat het goed zou zijn als er wat meer ‘vliegschaamte’ zou ontstaan. Dat het niet langer hip en gaaf is om je zoveelste vliegreis te boeken maar dat er eerder schaamte is als je weer eens het vliegtuig pakt. “Tja, sorry hoor, het kan gewoon niet anders in mijn geval.” Als we nu allemaal eens wat meer schaamte zouden voelen bij het kopen van véél te goedkope kledingstukken en van iets wat je helemaal niet nodig hebt. En je mag je van mij best generen als je na een maaltijd bij één of andere snackgigant je dienblad na het eten compleet leeg kiept in de vuilnisbak omdat het wegwerpspul is. Ik geneer me daarvoor! “Waarom ga ik hier eigenlijk nog eten?” Als we nu met z’n allen wat meer schaamtegevoel voor deze thema’s gaan ontwikkelen? Want de tijd is toch echt voorbij dat het normaal is!

Margreet Nagtegaal