Elke oude klok een nieuw avontuur voor Jacques Wachter

Het begon jaren geleden met een mooie klok die echtgenote Stella mee naar huis nam. Met een briefje erop: ‘Voor wie hem hebben wil’. De klok zag er gaaf uit, maar kon niet meer opgedraaid worden. Daarmee begon de ‘uit de hand gelopen hobby’ van echtgenoot Jacques Wachter.

IJSSELSTEIN – “Als kind van zes haalde ik al nieuwsgierig van alles uit elkaar”, vertelt hij. “En ik kreeg het ook weer in elkaar.” Later legde zich toe op modelbouw.”Ik was geïnteresseerd in de techniek. Dat sloot ook aan bij mijn werk in de metaalwereld. Maar dat vliegen met modellen ging me minder goed af.” En toen kwam de eerste klok in huis. “Ik heb de klok tot het laatste onderdeel uit elkaar gehaald en het uurwerk gereinigd.” Vooral het ontvetten is belangrijk. “Bij een oude klok gaat het vet verharden en valt het uurwerk stil.” Met speciale apparatuur kan hij de onderdelen nu ook ultrasoon reinigen. “Daarna heb ik alles in elkaar gezet en een oplossing verzonnen voor de sleutel die niet meer paste.” En nu staat de klok te pronken op de zolder die totaal is ingericht als zijn ‘werkplaats’. Met doosjes vol minuscule onderdelen, speciale apparatuur en precisiegereedschap. Alles netjes gerangschikt op de planken, waar ook verschillende uurwerken staan.

Daar demonstreert hij wat er komt kijken bij het reinigingsproces. “Ook het polijsten van elk onderdeel en het controleren op speling is belangrijk, anders loopt het uurwerk te snel of te langzaam.” Het proces herhaalt zich nog een keer voordat alles weer in elkaar wordt gezet en het slagwerk kan worden afgesteld en een aantal dagen ‘proefdraaien’ begint, voordat de kast er weer omheen gaat. “Dan mag ik er nog even van genieten, voordat de klok naar de eigenaar teruggaat. Soms vind ik dat wel jammer”, geeft hij met een glimlach toe.
“Het blijft oefenen”, bagatelliseert hij zijn werk. “Maar het lukt altijd”, zegt hij toch trots.

Een echte klokkenmaker wil hij zich niet noemen. “Die hebben een vakopleiding van vier jaren gevolgd. Voor mij is het een hobby, want ik ga niet het brood uit de mond van vakmensen stoten”, vindt hij. Wel vinden klokken van familie en vrienden de weg naar zijn werkplaats. “Klokken die jaren op zolder lagen krijg ik weer aan het lopen: tot op de seconde gelijk.” Het is duidelijk dat Wachter iets heeft met klokken: “De fijne techniek, de mechanica en de uitdaging. Zoals een grondasje van gehard staal nèt recht buigen, zonder het te breken.” Zijn kennis deed hij op uit boeken en de praktijk. “Uit elkaar halen en in elkaar zetten. Ik fotografeer ook de onderdelen.” De mooiste klok die hij maakte: “De hangklok van mijn schoonvader uit 1965. Die staat in de huiskamer.” Hij komt tot rust van zijn hobby. “Als ik bezig ben vergeet ik de wereld. Maar geen twintig uur per week meer, zoals in het begin”, biecht hij op. Hij kent de verschillende uurwerken. “Behalve Duitse en Zwitserse zijn er ook Koreaanse.” Het verschil: “Andere veren, wel goed, maar anders. Dat wil niet iedereen, maar voor mij is iedere klok een avontuur.”