Na de bruiloft meteen soep schenken
Algemeen
124
keer gelezen
simpelweg leuk vinden om andere mensen te helpen
Eefje Pieters
Bij een werkjubileum denk je al gauw aan vijf, tien of twintig jaar. Maar vijftig..? Hanneke de Koning uit Hilversum kan het op 18 juni toch maar mooi zeggen: dan is ze een halve eeuw vrijwilliger voor het Rode Kruis. In 1970 sloot ze er zich als vijfentwintigjarige aan en ze ging er nooit meer weg.
Regio - Met een man en schoonmoeder die bij het Rode Kruis actief waren, was de stap voor Hanneke betrekkelijk snel gezet; ze besloot een keertje te gaan kijken en bleef al gauw hangen. Uit die begintijd herinnert ze zich vooral de nachtwandeltochten waar zij en haar man samen dienst draaiden. “Daar stond ik dan, in de eerste week van mijn huwelijk ‘s nachts soep te schenken.” Hanneke was destijds boekhouder. Later zou ze verpleegkundige worden. In al die vijftig jaar heeft ze heel wat functies naast haar dagelijkse werk vervuld. “Ik ben gestart als vrijwilliger en heb het Rode Kruis volgens mij inmiddels wel op alle plekken doorlopen. Ik begon in het geneeskundig peloton, ben colonnecommandant geweest zoals dat vroeger heette, staflid Rampenbestrijding en ook nog bestuurslid Gooi en Vechtstreek, ik heb op alle fronten ervaring opgedaan.”
MH17
Dat laatste is een understatement. Hanneke was ook nog plaatsvervangend Hoofd Vervoer, plaatsvervangend commandant, Hoofd Opvang en Verzorging, docent Opvang en Verzorging, bestuurslid Noodhulp van de afdeling Bussum/Naarden, bestuurslid van de afdeling Gooistreek en bestuurslid/voorzitter van de afdeling Weesp. In zoveel jaren heeft ze veel moois meegemaakt, maar ook een aantal gebeurtenissen die veel impact hadden. “De Bijlmerramp heeft denk ik wel de meeste indruk op me gemaakt. Ik heb destijds geassisteerd bij het identificatieteam. Ook bij de Volendamramp was ik medeverantwoordelijk voor de opvang en verzorging. Al die begrafenissen, dat was een heftige tijd. Juist omdat het heel jonge mensen waren.’’ Hanneke was daarnaast ook betrokken bij de opvang en verzorging bij de MH17.
Pillen
“Het geheim om het zo lang vol te houden is het simpelweg leuk vinden om andere mensen te helpen. Alle bijbehorende regeltjes en obstakels neem je dan voor lief.” Een situatie die Hanneke hierin typeert is de diensten die ze op houseparty’s in Amsterdam draaide, en het onbegrip waarmee ze daarop stuitte - hoe kon ze dat nou doen? “Nou, zei ik dan, ik heb liever dat mijn zoon naar een feestje gaat waar de pillen gecontroleerd worden en er EHBO aanwezig is, dan dat hij in een afgelegen Barnevelds schuurtje op een feestje terecht komt. Als je dan ‘s morgens mensen spreekt die zeggen: ik hoef die pillen niet meer, dan denk ik bij mezelf ‘dat hebben we toch weer mooi bereikt’.”
Gevraagd naar waar ze het meest trots op is, antwoordt ze bescheiden: “Blijkbaar kan ik goed leiding geven. Daar ben ik vaker mee gecomplimenteerd.” Dan, na een stilte: “Oh ja, en dat ik ben geridderd in de Orde van Oranje-Nassau.” Was ze dat nog bijna vergeten.