Rupsje Nooitgenoeg

De bijnaam van het bekende rupsje is ook toepasbaar op mensen die onze woon- en leefomgeving inrichten: gemeentebestuurders, planologen, architecten en projectontwikkelaars. 

Als zij de koppen bij elkaar steken ontstaat er soms een fatale combinatie van onverzadigbare bouwwoede; met de woningnood als excuus. Ze zijn verslaafd aan verstedelijking, waarbij gemeentebestuurders vaak worden gedreven door het financiële voordeel van grotere inwoneraantallen. In mijn monumentenzorgloopbaan heb ik daardoor vele rampen zien gebeuren met monumenten én met historische landschapsstructuren.

Historisch landschap valt ten prooi aan bouwwoede

Landschappen die eeuwen geleden ontstonden, worden in no time volledig naar de bliksem geholpen. Ooit werd mijn geboortedorp overspoeld door een Vinextsunami. Dit gevaar dreigt ook bij IJsselstein. Tijdens een recente roadshow mochten inwoners op een kaart bouwlocaties aanwijzen. Velen wezen argeloos op een verwaarloosd bedrijfscomplex naast Cape Kennedy. Het zou mij niets verbazen als het erachter gelegen unieke lommerrijke stukje Randdijk omgeploegd wordt ten behoeve van torenflats; leer mij de projectontwikkelaars kennen. Daarom sloeg de schrik mij om het hart bij het zien van een, met medewerking van de gemeente, uitgegeven brochure ‘Kromme IJsselpark’. In typerend projectontwikkelaarsjargon wordt gejubeld over ‘nieuwe vitaliteit dankzij groenstedelijke ontwikkeling’. Na de voortgaande teloorgang van het landschap ten zuidwesten van Utrecht (Rijnenburg) komt straks ook het unieke historische landschap langs de Kromme IJssel ten zuiden van IJsselstein aan de beurt; voor een verstedelijkt ‘landschapspark’, waar ‘in gevarieerd groen bij meertjes IJsselsteiners en omwonenden uit de regio kunnen genieten van het landschap’. Joepie…

Rinus Verweij