Mag ik je wat vragen?

Door de rubriek “Hoe doe jij dat?” spreek ik allerlei mensen. Ik vraag ze hoe ze de coronacrisis ervaren en hoe ze er mee omgaan. Ik krijg heel verschillende verhalen en antwoorden. Dat is boeiend om te horen en om te lezen. Als correspondent mag en kan ik allerlei vragen stellen aan mensen die je anders niet zo snel zult vragen. Mensen geven je een inkijkje in hun hart en leven. Je leert iemand beter kennen en begrijpen. Ik merk dat ieder mens wel een verhaal te vertellen heeft. Tegenwoordig zijn er ook een spelletjes in omloop met goede gespreksvragen. Gewoon om te gebruiken tijdens een familiediner, een avondje met vrienden of vriendinnen en wellicht tijdens een nieuwe date.

Anders kijken naar elkaar

Wij kijken wel eens naar het programma First Date en daar zie je ook dat sommigen hele goede vragen stellen aan een volkomen vreemde. Gaande de date zie je zelf al of er een klik is of dat er twee totaal verschillende werelden aan één tafel zitten. Ik vind het interessant om naar dit ‘spel’ te kijken. Meestal blijkt trouwens in dit programma dat de match niet okay is. Zelden is de blind date een geliefde voor het leven. Blijkbaar zijn alle uiterlijke wensen en verwachtingen van een goede partner niet goed te vangen in een profielschets die door relatiedeskundigen worden verzameld en bij elkaar gezet.
Maar eigenlijk dwaal ik nu een beetje af. Ik begon mijn verhaal over het durven stellen van vragen. Allerlei spelvarianten zijn momenteel te koop. Misschien leuk voor sinterklaas of onder de kerstboom. Met jong en oud, je kleinkind of opa, verliefd, verloofd of getrouwd, of gewoon tijdens het kerstmenu om eens andere gesprekken te hebben met elkaar. Gegarandeerd dat je anders naar elkaar gaat kijken. En als je het niet ziet zitten om zo’n kaartenset aan te schaffen zet je gewoon de theedoos op tafel. Want blijkbaar is een kopje theedrinken het uitgelezen moment om elkaar of jezelf een vraag te stellen.

column | margreet nagtegaal