Het Bankje van Herman Kolkman: veel meer dan zomaar een bankje

Aan de Oranje Nassaulaan, aan de oever van de Stadsvijver, precies tegenover de fontein, staat een bankje met een verhaal én onderwerp van een boekje; Het Bankje. Zowel bankje als boekje hebben alles te maken met Herman Kolkman (89) die op 6 november overleed.

IJSSELSTEIN - Het begon met de onthulling van het bankje op 8 augustus 2016; de 85e verjaardag van Herman en het gouden jubileum van zijn partij D66, waarvan de afdeling IJsselstein 45 jaar bestond. Het herdenkingsbankje is een geschenk van Herman aan IJsselstein; hij was de eerste die het idee van zijn afdeling uitvoerde: de mogelijkheid voor inwoners om in de stad herdenkingsbankjes te plaatsen. De onthulling werd een feestje: “Ik weet nog hoe mijn hart sneller sloeg toen we naar de plek liepen waar alles zou gebeuren. Het was mooi dat alle jubilea samenvielen. Hoe hadden we het zo kunnen plannen!”, staat in het boekje te lezen. En hoe Herman trots naar het plaatje keek dat door zoon Frank op het bankje was geschroefd. Hij weet dan nog niet welke rol het bankje - waar hij vanuit zijn appartement op uitkijkt - in de jaren zal gaan spelen. Terugkijkend in zijn boekje, vier jaar later, concludeert hij: “Ik ben kennelijk even weggedoezeld. Ik heb alles herbeleefd. De herinnering geeft mij een prettig en gelukkig gevoel. Ik had gelijk: ik teer hier werkelijk de rest van mijn leven nog op.” Het bankje wordt voor Herman een baken in zijn leven. Vanuit zijn stoel kijkt hij elke dag wat er gebeurt. Gaat er iemand op zijn bankje zitten? Wie zijn het? Hij maakt er zelfs een spel van: “Ik zie een man en een vrouw richting mijn bankje lopen. Als het stel gaat zitten mag ik nog een kop koffie pakken, als ze doorlopen heb ik pech.” Even later haal hij zijn prijs in de keuken op. Via het bankje mijmert hij ook over zijn leven, waarin zijn geliefde echtgenote Riek die in 2014 overleed, een grote rol speelt.

Kunst en politiek
In Het Bankje vertelt Herman via zijn mijmeringen ook over kunst in zijn huis. “Geen Picasso’s, hoewel ik er graag een had gehad. Voor mij is kunst iets dat je betovert en beroert, waar je iets bij voelt dat je raakt.” En dat varieert van een bijzonder kastje, een houten vaas uit de mijnen tot de schilderijtjes van zijn kleinzoon. Een andere rode draad in zijn leven en het boekje is de politiek. In 1968 werd hij in Heerlen al lid van D66. Na zijn verhuizing naar IJsselstein werd hij regiovoorzitter Utrecht en bestuursvoorzitter, penningmeester en secretaris van de afdeling IJsselstein, waarvan hij tot het laatst een betrokken, actief en gewaardeerd lid bleef. Tot zijn gezondheid het niet meer toeliet zat hij regelmatig op de publieke tribune bij de raadsvergaderingen: “Ik mis het zo enorm om me in te kunnen zetten voor mijn partij, maar ik ben nuchter genoeg om te begrijpen dat zoiets niet meer kan als je 88 bent.” Een bijzondere man is overleden, zijn bankje staat er nog: voor ontmoeting en verwantschap. ‘Het bankje’, een aanrader, is te koop bij boekhandel Logica.