Heilige huisjes

Wij zijn het land van de heilige huisjes; het hoort bij ons, al eeuwen lang.
Toegegeven, er zijn de laatste decennia veel heilige huisjes gesneuveld, maar er zijn er ook talloze bijgekomen, zie de politiek en de (sociale) media. En er komen nog véél meer ‘heilige huisjes’ bij; de komende tien jaar een miljoen - nieuwbouwhuisjes - om precies te zijn. Ook IJsselstein gaat daar niet aan ontkomen, want met name in onze omgeving is de woningnood enorm. Dat moet noodzakelijkerwijs ten koste gaan van een ander ‘heilig huisje’, zo wordt dat althans genoemd in de nieuwe Actieagenda Wonen van onder andere provincieambtenaren, woningbouwcorporaties en projectontwikkelaars.

Een miljoen huisjes erbij in de komende tien jaar

Met dát heilige huisje wordt het Groene Hart bedoeld. En dat moet met voortvarendheid aangepakt worden, want als je de ambitie hebt om een duizend jaar oude historische landschapsstructuur binnen twee generaties naar de bliksem te helpen moet je fanatiek aan de slag. De Flevopolders komen later wel aan de beurt, want daar is niet zo veel aan te verpesten. Natuurlijk moet er veel sociale woningbouw worden gerealiseerd, al is het maar om het heilige huisje van de - ondanks stoere politieke taal - nauwelijks te remmen immigratie in stand te houden. Bouwen dus! Die vinextsunami moet uiteraard ook per gemeente klimaatneutraal zijn, dus moeten er tot in de verre omtrek 240-meter hoge windturbines de horizon gaan verzieken; óók rondom IJsselstein. Maar goed, dan is de woningnood tenminste opgelost… Of niet? Ik herinner me de bouwwoede van de jaren ’60. Ik heb Den Haag en Zoetermeer aan elkaar zien groeien. Als er nu érgens woningnood is dan is het daar, want de geschiedenis leert helaas dat woningbouw op termijn nieuwe woningnood creëert door aanzuiging en gezinsvorming.

de ijsselsteinse column | rinus verweij