Fijne buurt
Algemeen
120
keer gelezen
Ik woon in een fijne straat waar de mensen naar elkaar omkijken. Er staan zeven bungalows en tien eengezinshuizen. Iedereen is wit en hier geboren. De gemiddelde leeftijd in de bungalows is boven de 70. In 30% van de straat woont een gezin met jonge kinderen, in 35% een alleenstaande. Het zijn allemaal koophuizen en het gemiddelde inkomen ligt boven modaal.
Ik voel me hier thuis en veilig, maar ik weet ook heel goed dat deze straat geen afspiegeling is van de gemeente qua inkomen, culturele achtergrond, huidskleur of een beperking. Eigenlijk leef ik min of meer in een bubbel. Een fijne bubbel, dat wel, maar het blijft wel een bubbel.
Een fijne bubbel, maar het blijft wel een bubbel
Hiervoor heb ik elders gewoond. De variëteit in type huis, leeftijd, huidskleur, gezinssamenstelling, inkomen of culturele achtergrond was heel groot. Ik voelde me thuis maar het werd er onveilig. Niet vanwege de medebewoners, maar vanwege de inrichting van die buurt. Te veel hoekjes om je te verbergen, te weinig handhaving om criminaliteit weg te houden. Het werd een onveilige buurt en dat heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk ben verhuisd.
Een buurt met een grote variëteit in huizen en bewoners zorgt voor vitaliteit van die buurt.
Maar dan is het nodig dat de inrichting van die buurt zorgt voor veiligheid en dat inwoners zich ‘eigenaar’ van de buurt voelen en zich daarnaar gedragen.
Dan bouwen we samen aan een fijne buurt.
Yolan Koster
column wethouder(s) | yolan koster - montfoort