IJsselsteinse veteraan gelouterd terug van Invictus Games

Veteraan Rick Torenstra (33) deed eind oktober voor de tweede keer mee aan sportevenement de Invictus Games, ditmaal in Australië. Net als de andere ruim 500 deelnemers uit achttien landen raakte hij tijdens zijn dienst gewond, met een forse impact op zijn leven als gevolg.

IJSSELSTEIN - De Invictus Games werden voor het eerst in september 2014 gehouden op initiatief van Prins Harry – Afghanistanveteraan – uit Engeland. Vorig jaar nam hij vijf medailles mee naar huis, dit jaar kwam hij uit bij zitvolleybal en zwemmen. “De resultaten zijn niet zoals in Toronto, maar bij het zwemmen lag de topprestatie dan ook 2,5 seconde onder Olympische resultaten. Dat zet wat over het niveau.” Zijn deelname leverde hem in ieder geval de bewondering van zijn echtgenote Madelon, hun kinderen Iris (8) en Tigo (5) en zijn ouders op. Zijn ouders gingen voor het eerst mee. “Zij hebben in 2007, toen ik bij een aanslag in Afghanistan gewond raakte, een enorme knauw gekregen. De Invictus Games – met zoveel andere militairen die ook psychisch en/of fysiek gewond raakten – is voor hun ook een verwerking.” De kinderen hadden hun eigen ervaring. “Voor hen was ik niet meer ‘de vader met de oorlogswond’, want ze zagen er nog 500 anderen.” Rick leerde echtgenote Madelon pas na de aanslag kennen. Zij maakte de afgelopen tien jaar mee hoe Rick zichzelf kwijtraakte, voordat hij eraan toe was om hulp te accepteren. “Vooral mijn vertrek bij Defensie hakte erin.” De beroepsmilitair liet zich omscholen tot timmerman, startte zijn eigen bedrijf, werkte fulltime, trouwde, kreeg kinderen en leefde door. Tot hij werd ingehaald door de gevolgen van die fatale datum.

De aanslag
19 Januari 2007. “Om 14.15 uur lokale tijd”, weet hij precies. We reden patrouille langs een auto. Ik zag de woedende blik in de ogen van de bestuurder die naar ons schreeuwde.” Toen kwam de klap… Een zelfmoordaanslag met een autobom. Rick hield er hersenletsel en een gescheurd trommelvlies aan over en verloor een oog. Ook volgden ‘herstelwerkzaamheden’ bij de kaakchirurg en plastisch chirurg: “Er zit nog steeds veel ijzer in mijn gezicht.” En hij leeft met een blijvende piep in zijn hoofd en werd vergeetachtig. “De definitieve klap kwam na de Invictus Games in Toronto, toen na onderzoek bleek dat in blijvend hersenletsel had. Dat verklaarde mijn vergeetachtigheid en mijn woedeaanvallen, terwijl ik mooi weer speelde en altijd wel een verklaring had.” Madelon trok bij de hulpinstanties aan de bel. “Toen mijn dochtertje zei: ‘Waarom heb je deze papa gekozen?’” Met alle hulp krabbelde hij op en kreeg zelfs weer een burgerbaan bij Defensie. “Heerlijk, wat heb ik het gemist: het teamwork en de mentaliteit van niet-lullen-maar-poetsen. Het liefst had ik dat ‘vlekkenpak’ nog gedragen, maar die keus is me ontnomen.” Deelname aan de Invictus Games en de lezingen die hij geeft zijn een positief resultaat. “Ik leer omgaan met mijn nieuwe beperkingen.”