De boom van de buren
Algemeen
190
keer gelezen
Het was in het voorjaar dat ik een appje kreeg van mijn buurvrouw. “Jij hebt toch verstand van vogels? Mag ik dan even langskomen? Ik heb wat.”
Even later kwam de buurvrouw de achterdeur binnen met een grote doos in haar handen. Ze zette de doos naast me neer en vroeg of ik wist wat voor vogel er in de doos zat. In de doos zat een ineengedoken jong vogeltje, duidelijk in shock en muisstil. Het knipperde slechts met zijn ogen. Het leefde amper. Het was een foeilelijk beestje. Het had een brede grote zwarte snavel met een rare bobbel erop. Over zijn hele lichaampje geelachtige pluishaartjes die zijn zwarte huid niet bedekten. Ik had zoiets nog nooit gezien. Op mijn vraag hoe ze hier aan kwam antwoordde ze; “Hij lag onder onze boom en is er waarschijnlijk uit gevallen.”
De reddingsactie slaagde
Ik had geen idee wat voor vogel dit was, maar google was een goeie hulp. Het was een jong van de Turkse tortelduif. Het leek in de verste verte niet op zijn ouders. Mijn man bedacht dat het zelf voeden van dit arme beestje waarschijnlijk geen enkele kans van slagen had. Nee, het zou het beste zijn als het kuiken terug werd gezet in zijn eigen nest. De buurman werd door enige drang van zijn vrouw de ladder op gedirigeerd. Met de bibber in zijn benen klom hij hoog in de boom waar het nest tussen de bladeren verborgen zat. De reddingsactie slaagde. We hebben het beestje niet meer teruggezien. Terwijl nu het meeste blad van de bomen is gevallen verschijnt er boven in de boom van de buren een behoorlijk groot nest. Het nest van de tortelduiven. Het nest waar het jong in terug kon komen door een dappere daad van de buurman zodat hij weer gevoed en grootgebracht kon worden door zijn eigen ouders. Als ik dat nest nu zie in de kale kastanjeboom bedenk ik hoe ergens hier aan de dijk een gezonde, mooie tortelduif rondvliegt. Een mooie gedachte nietwaar?
Margreet Nagtegaal