Celibaat

vr 12 apr, 13:19

Femke bekeek me van top tot teen en knikte goedkeurend. “Een prachtige outfit; hij zit als gegoten. Deze rol is je op het lijf geschreven, heel overtuigend!” .. Normaliter zou ik verguld zijn met deze lofuiting, ware het niet dat ik dit maal was gehuld in een monnikspij en niet verkleed als ridder bij de Kasteeltoren, zoals vaker het geval is. Voor alle duidelijkheid: de rol van monnik past mij niet. Voor het celibaat ben ik niet in de wieg gelegd. Voor het huwelijk overigens ook niet, maar dat terzijde.

Waarom dan tóch verkleed als monnik? Simpel: om het 10-jarig bestaan van de IJsselsteinse Kloosterspeeltuin bij de seizoensopening als de monnik Nicholaus op te luisteren met een demonstratie kalligrafie voor kinderen. En waarachtig: het was op zondag 7 april een doorslaand succes. 

De Kloosterspeeltuin dankt zijn naam overigens aan het feit dat op dezelfde plek ooit een klooster stond, dat in 1482 door oorlogsgeweld werd verwoest. Het klooster vond toen een veilige locatie binnen de stadsmuren, maar werd nog geen eeuw later ontruimd vanwege de Reformatie. Een restant van dat klooster herbergt nu een restaurant aan de Benschopperstraat. De vormgeving van de speeltuin is een speelse verwijzing naar een kloosterruïne, en ook de naam van de locatie – Kloosterplantsoen – is historisch geïnspireerd; vandaar mijn verschijnen als monnik.

Maar daarmee houdt de overeenkomst dan ook op; ik voel me namelijk veel te veel aangetrokken tot vrouwen. Dat begon al op 6-jarige leeftijd, toen ik smoorverliefd was op mijn juf van de eerste klas van de Lagere School: Alie Winkeldermaat, een 22-jarige struise Gelderse blondine met een destijds zeer gewild Grace Kelly-kapsel. (wordt vervolgd)