De brandweer is ‘a way of life'
ijsselstein • Petra is begonnen bij de jeugdbrandweer en inmiddels al heel wat jaar actief bij de vrijwillige brandweer in IJsselstein. “Hoe het is tussen al die mannen? Gezellig, het zijn allemaal lieverds”, lacht Petra.
Petra werd ruim 30 jaar geleden door een vriendin meegenomen naar de jeugdbrandweer. "Haar vader zat bij de brandweer en zij vertelde mij wat er allemaal bij kwam kijken. De wedstrijden bij de jeugdbrandweer op regionaal en landelijk niveau spraken mij wel aan. Het leek me leuk en spannend.”
Onder hun hoede
Deze kennismaking beviel Petra zo goed dat ze na haar 18e verjaardag besloot zich aan te melden voor de vrijwillige brandweer in IJsselstein. “Dat was natuurlijk wel wat serieuzer en ik was erg benieuwd hoe alles zou verlopen. Maar vanaf dag één was het fantastisch. Verschillende brandweermannen bleken mij als de dochter van de groenteman al te kennen. Ze namen me helemaal onder hun hoede. Dat ik als één van de weinige vrouwen meedraaide, is nooit een issue geweest.”
Omgewaaide partytent
Petra heeft door de jaren heen veel gezien en meegemaakt. “Soms zijn het hele kleine meldingen, maar natuurlijk zien we ook ernstige gevallen. Van een omgewaaide partytent tijdens een storm tot fel uitslaande branden. Kern is dat je het altijd samen doet. Je maakt samen de keuze of we ergens naar binnen gaan en hoe we te werk gaan. En er is altijd ruimte om er achteraf nog eens over te praten en te laten bezinken.”
'Dat ik als één van de weinige vrouwen meedraaide, is nooit een issue geweest'
Eigen bedrijfspand in brand
Het meest ingrijpende voorval voor Petra was een brand bij het bedrijfspand van haar man. “We waren gezellig mijn verjaardag aan het vieren, er waren ook twee brandweercollega's bij, toen de melding kwam. Samen met de twee collega's zijn we naar de kazerne gegaan. Mijn collega checkte of het goed met me ging en bleef bij me in de buurt. De inzet wilde ik zelf doen. Dat is ook goed verlopen. Maar achteraf besef je meer dan ooit hoe groot de impact van een brand is.”
Minder confronterend
Die impact is iets waar alle brandweerlieden goed van doordrongen zijn. “Wij worden ook opgeroepen voor reanimaties. Om dat goed te kunnen doen, moet de persoon op een stevige ondergrond liggen. Soms moeten we hiervoor een bed in de slaapkamer omhoog zetten en andere dingen wegzetten om ruimte te maken. Na afloop als de patiënt weg is, zetten we alles zo veel mogelijk terug in de oorspronkelijke stand. Voor de familie van het slachtoffer is dat veel minder confronterend wanneer zij weer in die kamer komen. Daar houden we echt rekening mee.”
Leuk en spannend
“Het werken bij de brandweer is een ‘way of life’. Het is leuk en spannend. Wij gaan ergens naar binnen waar andere mensen juist naar buiten gaan", vertelt Petra. "Dat moet je niet onderschatten. Er wordt echt wel wat van je gevraagd. Het is vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Tegelijkertijd is het ook het mooiste wat er is. Het geeft veel voldoening dat je leed kan helpen beperken en soms letterlijk een leven kan redden."
Zware fysieke toets
Even was het nog de vraag of Petra nog langer bij de brandweer zou blijven. “Je hebt jaarlijks een zware fysieke toets, PPMO. Eén van de onderdelen is om in volledig brandweerpak, ademlucht en 20 kilo lood op je rug 102 treden op de stairmaster te beklimmen. Deze test geeft mij altijd veel stress en twee maanden voor de test besloot ik om mijn vertrek bij de brandweer aan te kondigen. Naarmate de einddatum van mijn vertrek naderde, kreeg ik steeds meer spijt. Na een goed gesprek met de commandant besloot ik er toch weer voor te gaan. En ik heb de toets gehaald! Dus ik ga voorlopig nergens naar toe.”