Arend

27 februari 2023, 08:55

U heeft het ongetwijfeld ook wel eens meegemaakt: een schijnbaar onbeduidende gebeurtenis die je bijblijft en achteraf steeds meer betekenis krijgt. Het was zaterdag 7 september 2019. Ik had (in tegenstelling tot koningin Máxima kort daarvoor in Amsterdam) zónder wetsuit deelgenomen aan A Local Swim; twee kilometer in de IJssel zwemmen voor fundraising ten behoeve van bestrijding van de spierziekte ALS. Met mijn postuur had ik genoeg wetsuit van mijzelf. Toen ik na anderhalf uur zwemmen uit het water klom, stond hij me grijnzend op te wachten met een foliedeken en het advies: "Ga maar gauw douchen, de cabines staan bij Schilte!”
Het was Arend Jansen van Jorksveld, geboren in 1954, onderscheiden EHBO-bestuurslid, vrijwillige brandweerman, Yselvaert-schipper, en vooral veteraan van het Korps Mariniers en graag geziene bezoeker van het IJsselsteinse Veteranencafé. Beresterk, gedrongen postuur, onverschrokken blik in de twinkelende ogen, type niet-lullen-maar-poetsen, soms een grote mond met daarbij altijd een groot hart en vooral: IJsselsteiner in hart en nieren... Het was donderdagavond 26 januari, een maand geleden. Ik reed even na 11 uur over de A2 van Maarssen naar IJsselstein. Plotseling blauwe zwaailichten bij de Leidse Rijntunnel, voertuigen van Rijkswaterstaat, drie rijbanen dicht, 70 kilometer. Geen aanrijding, maar op de vluchtstrook werd iemand gereanimeerd. De volgende dag werd mij duidelijk dat ik indirect getuige was van Arends laatste momenten. Onwel geworden had hij zijn auto op de vluchtstrook geparkeerd en zijn rijbewijs op de passagiersstoel neergelegd, tot zijn laatste snik betrokken bij hulpverleners. Zijn crematie op 3 februari was druk bezocht en indrukwekkend.