Vergrijzing
Wat mij opvalt bij discussies over de IJsselsteinse bouwplannen is het vanuit de politiek steeds herhaalde credo dat er wel gebouwd móét worden om de IJsselsteinse “vitaliteit” voor de toekomst te waarborgen. Met andere woorden: als er niet snel een paar duizend woningen worden bijgebouwd gaat IJsselstein vergrijzen en leeglopen; steeds minder bewoners én voorzieningen. Bij de recente Kromme IJssel gebiedsateliers over woningbouw aldaar werd dit benadrukt door de betrokken wethouder.
Het schrikbeeld doemt op van afgelegen dorpjes in onherbergzame dunbevolkte gebieden in het zuiden van Europa; verlaten half ingestorte huisjes, met hier en daar een rond strompelende pezige hoogbejaarde met een zwarte omslagdoek of een Ilja Gort petje, kromgetrokken zeulend met een emmertje water om een paar broodmagere geiten te drinken te geven.
Ik denk dat het wel mee zal vallen, en dat er geen zwart-wit keuze is tussen IJsselstein volbouwen óf laten afsterven. Ik ben niet helderziend, maar ik durf te voorspellen dat IJsselstein vitaal blijft, óók als er geen woning meer bijkomt; nog afgezien van de vraag hoe vitaal een mega-vinexwijk eigenlijk is. Wat die dreigende vergrijzing betreft, wil ik u in elk geval uit de droom helpen. Geloof het of niet, maar bejaarden gaan op zeker moment dood. Daardoor komen woningen vrij voor jongeren.
Laat dat ook een troost zijn voor diegenen die zich ergeren aan mijn columns: ergens tussen nu en 2045 bent u van mij verlost. Ik heb nog wel een voorraadje columns op de plank liggen, maar maximaal twee maanden na mijn overlijden is het toch écht afgelopen. Dus hou vol, het einde nadert!