Oneerlijk
Het leven is oneerlijk. Rijken worden rijker, armen worden armer. Ik heb mijn Statenbijbel geraadpleegd, en inderdaad: "Want wie heeft, dien zal gegeven worden, en hij zal overvloediglijk hebben; maar wie niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij niet heeft” (Mattheus 13 vers 12). Helaas, het is zo; je ziet het dagelijks om je heen. Neem nu het gemeentelijk afvalbeleid, gedelegeerd aan de specialisten van Reiniging Midden Nederland, die ook verstand hebben van bruggen bedienen. Patsers zoals ik, die zich een gelijkvloerse woning met tuin kunnen veroorloven, krijgen gratis meerdere containers voor hun afval, die ze op een paar meter van hun huis aan de straat mogen zetten. Detail: je krijgt standaard een grote container; een klein model moet je, gerelateerd aan de oppervlakte van je tuin, apart aanvragen; van plastic-reductie gesproken. Maar wat te denken van de rollatorbejaarde die op drie hoog achter in een galerijflat moet zien te overleven? Struikelend over niet teruggebrachte winkelwagentjes moet hij/zij zeulend met een vuilniszak naar een soms honderden meters verwijderde container strompelen, hopende dat het pasje niet vergeten is.
Want je hebt tegenwoordig voor álles zo'n plastic plaatje nodig. Ik heb een etui vol met die dingen, en soms kijk ik met vertedering naar het bewaard gebleven simpele persoonsbewijs dat mijn vader destijds door de Duitse bezetting loodste. Om nog maar te zwijgen over mijn 48 jaar oude eerste rijbewijs; een roze stukje linnen met typemachineletters en een vastgeniet zwartwit-fotootje. Overigens verlang ik niet terug naar zwart-wit fotografie. Digitaal is toch handiger dan chemische dampen opsnuiven in een donkere kamer. Leve de vooruitgang!