Dolderman sluit na 62 jaar de deuren
montfoort • Opnieuw verdwijnt er een karakteristieke winkel uit het straatbeeld van Montfoort. Aan het einde van de komende Jaarmarkt sluit Dolderman na 62 jaar de deuren en gaat er opnieuw een stukje Montfoortse historie verloren.
Het is na een flinke verbouwing dat Dolderman rond Kerstmis 1959 het pand in de Keizerstraat opende. Zelf had hij een smederij waar haarden, kachels en melkmachines werden gemaakt. Aan de achterkant had hij een kleine etalage. De smederij stond op de plek waar nu de vier parkeerplaatsen liggen in het korte stukje Peperstraat tussen de winkel en het Stadsmuseum. Verderop in de Keizerstraat, aan de kant waar nu slagerij Gelderblom is gevestigd, zat ook nog een paardensmid. Het was een tijdperk waarin de auto in Montfoort en omstreken nog in opkomst was en het gebruik van paard en wagen tot het normale straatbeeld behoorde.
Agrarisch gereedschap
Winkel en bedrijfsvoering waren in handen van mevrouw Dolderman, dochter van Lekkerkerker van de Waardsedijk. In het begin was het een winkel waar huishoudelijke artikelen en agrarische gereedschappen werden verkocht. In 1977, toen het pand van groenteboer Erkemeij bij de winkel was getrokken, kwamen daar dierenbenodigdheden, tuinmeubelen en speelgoed bij. Mevrouw Dolderman: "In die tijd verkochten wij de eerste elektrische treinen van Märklin en steeds meer speelgoed van het merk Brittain, gespecialiseerd in speelgoedtractoren en landbouwvoertuigen. Ook hadden wij speelgoed van Siku, bekend van zijn vrachtwagens en hijskranen. Ook verkochten wij schaatsen. Mijn man zorgde voor het slijpen daarvan. Er waren toendertijd nog behoorlijke koude winters met de nodige ijsvorming op plassen en sloten en niet te vergeten de Grote Gracht.''
Levendig
Mevrouw Dolderman weet nog goed dat in de beginperiode dat zij en haar man in de Keizerstraat woonden, ook Liesje Kortenhof daar haar handwerkwinkel had, net als de melkboeren Piet van Rossum en Henk Vergeer, die zijn melkproducten nog met een hondenkar ventte. Vrouw Van Vechte had er een sigarenwinkel en bode Rutgers een transportbedrijf. Dan waren er nog de gezusters Wensing, in de volksmond C en A genoemd. Cee, uitgesproken als Kee, en haar zus Anne, met hun kruideniersbedrijf. In de Hoogstraat zat ook Jaantje Vreeswijk met speelgoed, hoeden en shawls en niet te vergeten bakker Cor van Kooten met bakkerij De Olifant. Montfoort was in die tijd een nog echt levendige stad met veel middenstand.
Dankbaar
Het is 1984 als dochter Gerda bij de winkel in loondienst komt. Met haar moeder bezocht zij de grossiers om spullen te bestellen en op de hoogte te blijven van nieuwe producten. Gerda: "Dat was voor mij het begin van een ander leven, al moet ik wel zeggen dat ik hiervoor vreselijk dankbaar ben. Als mijn moeder mij in die tijd niet had bijgestaan, had ik het niet gered.'' In 1999 nam zij de winkel van haar ouders over. ''In oktober 2009 overleed mijn vader op 80-jarige leeftijd. Behalve dat er voor de winkel geen opvolger meer is, bleek na coronatijd ook het klantenbezoek terug te lopen, want veel mensen zijn helemaal ingesteld op het kopen via internet. Onze winkel heeft geen webshop en die gaat er ook niet komen. Intussen is de uitverkoop al enige tijd aan de gang. Gelukkig komen er nog genoeg mensen om onze voorraad met korting af te nemen. Wij hebben in die tijd heel veel klanten gekend, waarvan wij nu ook weer de kinderen terugzien. Dat is leuk. Het klantcontact is altijd goed geweest en wij zullen de klanten zeker gaan missen.''
Gerda besluit: ''Ook nu weer is het God die voor mij heeft gezorgd dat ik na het sluiten van de winkel weer een andere baan heb. Ik ga vanaf september bij Huize Winterdijk, een woonzorgcentrum in Gouda werken. Ik ben Hem dankbaar dat ik nog dienstbaar mag zijn in de ouderenzorg. Hij heeft ons al die jaren de kracht en de gezondheid gegeven."
Paul van den Dungen