’t Is zoals ’t is
De titel van deze column was een stopwoordje van mijn moeder.
De immer nuchtere Friezen zeggen het ook vaak: ’t is sa’as ’t is, of nog kernachtiger: ’t is net oars.
Wijze woorden, want veel onaangename zaken waar je regelmatig mee geconfronteerd wordt zijn nu eenmaal niet te veranderen. De grote uitdaging is: je er niet al te druk over maken.
Ik heb de Dalai Lama hierover al eens geciteerd: ‘Er zijn twee soorten problemen; oplosbare en onoplosbare. Over het eerste soort hoef je je niet druk te maken, want ze zijn oplosbaar. Over het tweede soort hoef je je ook niet druk te maken, want die kun je tóch niet oplossen’.
Ik moet mijzelf daar soms aan herinneren, want ik wil me toch nog wel eens druk maken over zaken die niet veranderd kunnen worden, ook in mijn columns.
Zo noemde ik de vertegenwoordigers van VVD en LDIJ in ons IJsselsteinse gemeentebestuur onlangs ‘bouwmaniakken’, en dat werd mij niet door iedereen in dank afgenomen.
Ik zou natuurlijk met alle liefde deze diskwalificatie met nederige excuses terug willen nemen, maar een verantwoordelijke bestuurder die ook maar een seconde met de gedachte speelt om anderhalf tot tweeduizend woningen in het Kromme IJsselgebied uit de grond te stampen vind ik oprecht een bouwmaniak; ’t is net oars.
Wat ook nog steeds niet anders is: het gierende booggeluid van de sneltram. Sinds de eerste week van juli rijdt de sneltram weer door IJsselstein. Het knerpgeluid zou nu aanmerkelijk gereduceerd moeten zijn door de wieldempers en smeerpunten die zijn aangebracht. Ik vrees echter dat helaas maar weinig omwonenden enig verschil horen; 't is zoals 't is...