Vlag outside
‘Geel zwart, IJsselsteins in het hart!” Het zou een mooie vlaggenspreuk voor ons roemruchte IJsselstadje zijn, ware het niet dat Texel ons al voor was; met dien verstande dat de Texelse vlag groen met zwart is, en niet geel-zwart zoals die van ons. ‘Groen zwart, Texels in het hart', roepen ze op mijn dierbare waddeneiland. En ik roep dat van harte mee; als ik vanaf het bovendek van de Dokter Wagemaker de witte kerktoren van Den Hoorn zie afsteken tegen de donkere achtergrond van de Staatsbossen. En als ik kleikoek ga kopen bij bakkerij Timmer in Den Burg, mijn voorraad Gortbuker kruidenbitter ga aanvullen bij wijnhuis Oosterend en bij de brouwerij aan de weg naar Oudeschild geniet van een vers getapte Skuumkoppe.
Maar ik dwaal af. Nog even over vlaggen gesproken: ik moet mijn column van 25 mei enigszins nuanceren. Sommige lezers vinden mijn columns overigens dermate ongenuanceerd dat elke poging tot nuancering zinloos is, maar dat terzijde. Ik had geschreven over het recente vlagvertoon op de Pasqualinitoren. Een regenboogvlag zou kortstondig plaats hebben gemaakt voor een omgekeerde IJsselsteinse vlag, waarmee in feite het stoere zwart-geel van de Poolse regio Kasjoebië boven onze hoofden zou hebben gewapperd. Uit betrouwbare bron (het Vlaggengilde) heb ik intussen vernomen dat de door mij genoemde ‘regenboogvlag' een onofficiële vlag was, uitgevoerd met oranje en onze nationale kleuren rood,wit en blauw. Deze vlag, bedoeld als blikvanger voor een expositie in Museum IJsselstein, maakte plaats voor een vlag die niet zwart-geel was, maar blauw-geel. Dus niet de vlag van Kasjoebië, maar die van Oekraïne; een mooi solidair gebaar.
Zo, dat is rechtgezet.