Atelier
Het eerste ‘atelier' van een serie van drie, waarin met ‘stakeholders' en belangstellenden wordt gebrainstormd over de bouwplannen in het Kromme IJsselgebied vond donderdag plaats. Er vlogen al snel veel steekhoudende argumenten over tafel, en de stakeholders zélf bijna ook, want de gemoederen liepen zodanig hoog op dat wethouders Bekker en Geldof naar voren snelden om de inleiders te ondersteunen. Het laatste woord is nog niet gezegd, en ik zal er nog regelmatig op terugkomen. De dreigende megaverstedelijking van deze regio én van IJsselstein baart mij grote zorgen, zeker na lezing van het gemeentelijke rapport Toekomstperspectief 2040. Daarin wordt vastgesteld dat de meeste IJsselsteiners verstedelijking gewenst vinden, en verwachten dat het karakter van IJsselstein daardoor niet verandert. Dat deze vaststelling niet slechts op wishful thinking van bouwlustige gemeentebestuurders berust, blijkt wel uit de verkiezingswinst van bouwpartij LDIJ. Welnu beste IJsselsteiners, ik heb nieuws voor jullie: het karakter van jullie woonplaats zal ingrijpend veranderen door grootschalige verstedelijking. Geboren in een door Den Haag geannexeerd tuinbouwdorp spreek ik uit ervaring. Dat IJsselstein geen dorp is maar een stad maakt niets uit, want ook grote steden als Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht zijn door grootschalige verstedelijking totaal van karakter veranderd; en dan laat ik de mega-immigratie nog buiten beschouwing. Atelier klinkt overigens wel poëtisch; een werkplaats voor kunstenaars, waar vol toewijding gewerkt wordt aan een ‘stedelijke omarming van het Groene Hart' en ‘het weer beleefbaar maken' van het landschap door ‘groenstedelijke woonmilieus' en kunstmatige parkaanleg. Ja ja…