Dreiging
Een zich president noemende aan grootheidswaan lijdende oorlogszuchtige psychopaat, laat zich als een volleerd dictator, in een met gehersenspoeld vlaggen zwaaiend juichvee volgepakt stadion toejuichen. En dat terwijl zijn ‘vaderlandslievende strijders' in Oekraïne talloze onschuldige levens vernietigen en een heel continent in de ellende wordt gestort. Waar hebben we dat eerder gezien... Dan ben ik toch blij met onze vaak blunderende, maar niettemin menselijke politici. Én met de verkiezingen, hoe kneuterig de campagnes vaak zijn. Juist die kneuterigheid maakt me blij, zeker als ik die vergelijk met de perfecte massadressuur in landen als Rusland, China en Noord-Korea. Ik ben dus ook blij met onze gemeenteraadsverkiezingen, die inmiddels twee weken achter ons liggen. Ik beken overigens eerlijk dat ik óók blij ben dat ze weer achter de rug zijn. Blijheid alom dus, hoewel... Ik vraag me wél af of ik blij moet zijn met de uitslag. Met name het feit dat de nu grootste partij voorstander is van het volbouwen van het Kromme IJsselgebied - met de unieke historische structuur - baart me zorgen. Het zou zomaar kunnen dat de weeïge verkooppraatjes van projectontwikkelaars, met lofzangen op ‘groenstedelijke woonmilieus' en ‘een stedelijke omarming van het Groene Hart' werkelijkheid gaan worden. De schrik slaat mij om het Groene Hart bij die onheilspellende gedachte. Gelukkig vind ik regelmatig afleiding in de Haagse politieke arena, die vaak aan de legendarische soap ‘As the world turns' doet denken. Nu is er een dame als fractielid van Volt geschorst, omdat ze medewerkers afblafte en zich handtastelijk en seksistisch gedroeg. Kortom: dingen die mannen meestal doen. Ben je eens geëmancipeerd, is het wéér niet goed…