Verkiezingen
Terwijl czaar Vladimir – Poetin – de Verschrikkelijke bezig is met een gruwelijk spelletje World War II re-enactment - door de bloedige opmars naar Berlijn 77 jaar later na te spelen in Oekraïne - hadden we hier afgelopen week de handen vol aan de gemeenteraadsverkiezingen. Dat gaf tenminste een beetje afleiding.
Het is altijd weer vermakelijk om te zien hoe de Haagse kopstukken deze verkiezingen op zichzelf proberen te projecteren.
Lilian Marijnissen hoopte oprecht dat we op lokaal niveau korte metten zouden maken met de leugens van Rutte 4. Ik kan het mis hebben, maar ik heb Rutte nog nooit in de IJsselsteinse raadszaal gezien. En misschien zou Teflon Mark het als burgemeester of wethouder wel veel beter doen dan als premier.
Ook Juf Sigrid Kaag zag ik regelmatig in wervingsspotjes op televisie voorbijkomen; met permanent opgetrokken wenkbrauwen en streng door de professorale leesbril blikkend in een wolk van morele superioriteit. Ze spreekt weliswaar vloeiend Arabisch en weet precies hoe je Nigèr uitspreekt, maar ik vraag me af of ze Uitweg en Jaarsveld op de kaart kan aanwijzen.
Vergelijkingen tussen de Haagse en gemeentelijke politiek gaan net zo mank als de klokkenluider van de Notre Dame. Haagse politici die in de winst van hun partij bij de gemeenteraadsverkiezingen waardering zien voor hun optreden in het parlement, doen aan zelfbedrog.
Voor mijzelf sprekend: ik heb op een partij gestemd vanwege hun oppositie tegen de nieuwbouwterreur die de Randdijk en het Kromme IJsselgebied bedreigt.
Maar er is geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om voor de Tweede Kamer of de Provinciale Staten op dezelfde partij te stemmen; daar zijn héél andere zaken aan de orde.