Twee vrouwen
Ze kijkt me verleidelijk aan vanaf een kopie van een oude foto. Een twinkeling in de prachtige grote ogen waar ze beroemd om was. Een geheimzinnige glimlach speelt om haar lippen. Een parelketting siert haar lelieblanke hals en haar prachtige haar hangt tot op haar heupen. De foto dateert uit 1914; ze is nog maar vijftien jaar oud en heeft gelukkig geen besef dat ze nog maar vier jaar te leven heeft. Deze beeldschone jonge vrouw zou ongetwijfeld huwelijksaanzoeken vanuit alle Europese koningshuizen hebben ontvangen. Helaas, zover zou het nooit komen. Zeker in deze tijd moet ik aan haar denken. Haar naam: grootvorstin Maria Nikolayevna Romanova, dochter van de laatste Russische tsaar. Op 17 juli 1918 zou ze samen met haar hele familie door een bende dronken revolutionairen op beestachtige wijze worden afgeslacht in een muffe kelder in Jekaterinenburg, op persoonlijk bevel van een kalende paranoïde gewetenloze dictator in Moskou die luisterde naar de naam Vladimir. Zijn achternaam was Oeljanov, maar hij werd Lenin genoemd. Toen hij in 1924 overleed waren velen opgelucht. Vergeefs, want Lenins opvolger Stalin was nog veel moordzuchtiger.
Een andere historische vrouw die mij fascineert is Koningin Sophie (1818-1877), de ongelukkige echtgenote van onze koning Willem III, tevens barones van IJsselstein.
Ze schreef in 1854: ‘De geschiedenis leert dat de Russen, al worden ze vaak verslagen in een eerste campagne, in een tweede veldtocht de overwinning behalen door hun overweldigende mensenmassa's en hun geringe afkeer van bloedvergieten'. Schijnbaar helderziend voorspelde ze daarmee de afloop van de Tweede Wereldoorlog 90 jaar later.
Hopelijk komt haar voorspelling dit jaar niet uit voor Oekraïne...