Gemeenten vergaan maar gemeenschappen blijven bestaan
De gemeenteraadsverkiezing van 2022 wordt door sommigen beschouwd als een referendum, een referendum over de zelfstandigheid van Lopik. In een referendum kan een gestelde vraag alleen met ja of nee worden beantwoord. Wat het CDA betreft, is de vraag over zelfstandigheid niet met een simpel ja of nee te beantwoorden. Zowel een ja als een nee hebben namelijk grote gevolgen. Als Lopik zelfstandig blijft, heeft dat ook grote consequenties: het is geen kwestie van alleen maar behouden wat goed is. Uiteraard heeft het niet zelfstandig blijven ook grote consequenties.
Eigenlijk is de vraag over zelfstandigheid ook helemaal de verkeerde vraag. Het zou moeten gaan over wat de gemeente zou moeten doen. Wat is het doel dat gehaald moet worden? Wat moet er gerealiseerd worden? Op basis van dat doel kan bepaald worden welke organisatie daarvoor nodig is. Als het voldoende is om rijbewijzen en paspoorten te verstrekken en de openbare ruimte een beetje aan te harken dan kan Lopik prima zelfstandig blijven.
Maar als we willen dat ook in de toekomst leefbaar gewoond en gewerkt kan worden in de dorpen. Dat we lokaal ook een antwoord hebben op de stikstofproblematiek en de consequenties voor de agrarische sector. Dat er nagedacht wordt over de gevolgen van de klimaatverandering en hoe we het geld wat beschikbaar is voor de zorg goed kunnen besteden aan de echte zorgbehoevende. Als al deze thema’s belangrijk zijn dan moet er een sterkere organisatie komen met meer capaciteit dan de huidige gemeente. Dit wordt versterkt, doordat de Rijksoverheid steeds meer taken aan gemeenten overdraagt en de vraagstukken steeds complexer worden.
Voor het CDA is het blijvend kunnen werken aan kernen waar het goed wonen en werken is, belangrijker dan de zelfstandigheid. De gemeentelijke organisatie is een middel en kan nooit een doel op zich worden.